literatus

English

Etymology

Borrowed from Latin līterātus, litterātus.

Pronunciation

  • IPA(key): /lɪtəˈɹɑːtəs/

Noun

literatus (plural literati)

  1. (chiefly in the plural) A learned person; one acquainted with literature.
    • 1823, Thomas De Quincey, Letters to a Young Man whose Education has been Neglected (published in London Magazine)
      Now , we are to consider that our bright ideal of a literatus may chance to be married — in fact, Mr. Coleridge agrees to allow him a wife

Synonyms

Coordinate terms

Anagrams

Latin

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /li.teˈraː.tus/, [lʲɪt̪ɛˈräːt̪ʊs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /li.teˈra.tus/, [lit̪eˈräːt̪us]

Adjective

literātus (feminine literāta, neuter literātum, superlative literātissimus); first/second-declension adjective

  1. Alternative form of litterātus

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative literātus literāta literātum literātī literātae literāta
Genitive literātī literātae literātī literātōrum literātārum literātōrum
Dative literātō literātō literātīs
Accusative literātum literātam literātum literātōs literātās literāta
Ablative literātō literātā literātō literātīs
Vocative literāte literāta literātum literātī literātae literāta

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.