literatus
English
Etymology
Borrowed from Latin līterātus, litterātus.
Pronunciation
- IPA(key): /lɪtəˈɹɑːtəs/
Noun
literatus (plural literati)
- (chiefly in the plural) A learned person; one acquainted with literature.
- 1823, Thomas De Quincey, Letters to a Young Man whose Education has been Neglected (published in London Magazine)
- Now , we are to consider that our bright ideal of a literatus may chance to be married — in fact, Mr. Coleridge agrees to allow him a wife
- 1823, Thomas De Quincey, Letters to a Young Man whose Education has been Neglected (published in London Magazine)
Synonyms
Coordinate terms
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /li.teˈraː.tus/, [lʲɪt̪ɛˈräːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /li.teˈra.tus/, [lit̪eˈräːt̪us]
Adjective
literātus (feminine literāta, neuter literātum, superlative literātissimus); first/second-declension adjective
- Alternative form of litterātus
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | literātus | literāta | literātum | literātī | literātae | literāta | |
Genitive | literātī | literātae | literātī | literātōrum | literātārum | literātōrum | |
Dative | literātō | literātō | literātīs | ||||
Accusative | literātum | literātam | literātum | literātōs | literātās | literāta | |
Ablative | literātō | literātā | literātō | literātīs | |||
Vocative | literāte | literāta | literātum | literātī | literātae | literāta |
References
- literatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.