mintája

Hungarian

Etymology

minta + -ja (possessive suffix)

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈmintaːjɒ]
  • Hyphenation: min‧tá‧ja

Noun

mintája

  1. third-person singular (single possession) possessive of minta

Declension

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative mintája
accusative mintáját
dative mintájának
instrumental mintájával
causal-final mintájáért
translative mintájává
terminative mintájáig
essive-formal mintájaként
essive-modal mintájául
inessive mintájában
superessive mintáján
adessive mintájánál
illative mintájába
sublative mintájára
allative mintájához
elative mintájából
delative mintájáról
ablative mintájától
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.