obcować

From obcy +‎ -ować.

• IPA^(key): /ɔpˈt͡sɔ.vat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔvat͡ɕ
• Syllabification: ob‧co‧wać

obcować impf (perfective poobcować)

1. (intransitive) to associate, to commune, to consort [+ z (instrumental) = with someone/something]
   • 1900, Kazimierz Morawski, Historya Uniwersytetu Jagiellońskiego: Średnie wieki i Odrodzenie‎, volume 2, Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, page 221:

     W innym znów liście mamy wytoczenie skargi na krakowskiego studenta, który po podejrzanych karczmach się włóczy i raczy, bardzo rzadko na lekcye uczęszcza i ... dnie całe obcuje z dziewczętami, wszystkie kodeksy zastawiając u żydów.

     In yet another letter we have the rolling out of a complaint about a student from Kraków who wanders and drinks around suspicious taverns, very rarely attends classes, and ... associates with girls for whole days, pawning all his books to the Jews.

   • 2018 July 29, Jacek Cieślak, “Kora, perfekcyjna punkowa dama”, in Rzeczpospolita‎, archived from the original on 2022-08-05:

     Obcowała ze środowiskiem filozofów, psychologów...

     She associated with the community of philosophers and psychologists...

   Synonyms: przestawać, zadawać się

2. (intransitive, archaic) to copulate [+ z (instrumental) = with someone/something]
   • 1965, Millennium Bible‎, archived from the original on 2022-08-05, Leviticus/Kapłańska 18.22:

     Nie będziesz obcował z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą.

     Thou shalt not have sex with a man the way one has sex with a woman.

   Synonyms: spółkować, współżyć

• obcować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obcować in Polish dictionaries at PWN