odroczyć

Polish

Etymology

From od- +‎ rok +‎ -yć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔdˈrɔ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: od‧ro‧czyć

Verb

odroczyć pf (imperfective odraczać)

  1. (transitive, formal) to adjourn, to defer, to postpone
    Hypernyms: przełożyć, przesunąć

Conjugation
Conjugation of odroczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive odroczyć
future tense 1st odroczę odroczymy
2nd odroczysz odroczycie
3rd odroczy odroczą
impersonal odroczy się
past tense 1st odroczyłem odroczyłam odroczyliśmy odroczyłyśmy
2nd odroczyłeś odroczyłaś odroczyliście odroczyłyście
3rd odroczył odroczyła odroczyło odroczyli odroczyły
impersonal odroczono
conditional 1st odroczyłbym odroczyłabym odroczylibyśmy odroczyłybyśmy
2nd odroczyłbyś odroczyłabyś odroczylibyście odroczyłybyście
3rd odroczyłby odroczyłaby odroczyłoby odroczyliby odroczyłyby
impersonal odroczono by
imperative 1st niech odroczę odroczmy
2nd odrocz odroczcie
3rd niech odroczy niech odroczą
passive adjectival participle odroczony odroczona odroczone odroczeni odroczone
anterior adverbial participle odroczywszy
verbal noun odroczenie

Derived terms
noun
  • odroczenie

Further reading
  • odroczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • odroczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.