odrzucać

Polish

From od- +‎ rzucać.

odrzucać impf (perfective odrzucić)

(transitive) to reject
Dziekan odrzucił pana podanie. ― The dean has rejected your request.
(transitive, medicine) to reject (e.g. a transplant)
(transitive) to disavow; to abandon
(transitive) to reply, to retort
(transitive) to throw back
(transitive) to throw away
(transitive) to take aback
Kiedy otworzyła drzwi, odrzuciła ją odrażająca woń. ― When she opened the door, she was taken aback by the horrible smell.

Conjugation of odrzucać pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		odrzucać
future tense	1^st	odrzucam			odrzucamy
	2^nd	odrzucasz			odrzucacie
	3^rd	odrzuca			odrzucają
	impersonal	odrzuca się
past tense	1^st	odrzucałem	odrzucałam		odrzucaliśmy	odrzucałyśmy
	2^nd	odrzucałeś	odrzucałaś		odrzucaliście	odrzucałyście
	3^rd	odrzucał	odrzucała	odrzucało	odrzucali	odrzucały
	impersonal	odrzucano
conditional	1^st	odrzucałbym	odrzucałabym		odrzucalibyśmy	odrzucałybyśmy
	2^nd	odrzucałbyś	odrzucałabyś		odrzucalibyście	odrzucałybyście
	3^rd	odrzucałby	odrzucałaby	odrzucałoby	odrzucaliby	odrzucałyby
	impersonal	odrzucano by
imperative	1^st	niech odrzucam			odrzucajmy
	2^nd	odrzucaj			odrzucajcie
	3^rd	niech odrzuca			niech odrzucają
passive adjectival participle		odrzucany	odrzucana	odrzucane	odrzucani	odrzucane
anterior adverbial participle		odrzucawszy
verbal noun		odrzucanie