ofuknąć

Polish

Etymology

From o- +‎ fuknąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈfuk.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: o‧fuk‧nąć

Verb

ofuknąć pf (imperfective ofukiwać)

  1. (transitive) to berate, to chide
    Synonyms: oburknąć, ofukać, sfukać

Conjugation
Conjugation of ofuknąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ofuknąć
future tense 1st ofuknę ofukniemy
2nd ofukniesz ofukniecie
3rd ofuknie ofukną
impersonal ofuknie się
past tense 1st ofuknąłem ofuknęłam ofuknęliśmy ofuknęłyśmy
2nd ofuknąłeś ofuknęłaś ofuknęliście ofuknęłyście
3rd ofuknął ofuknęła ofuknęło ofuknęli ofuknęły
impersonal ofuknięto
conditional 1st ofuknąłbym ofuknęłabym ofuknęlibyśmy ofuknęłybyśmy
2nd ofuknąłbyś ofuknęłabyś ofuknęlibyście ofuknęłybyście
3rd ofuknąłby ofuknęłaby ofuknęłoby ofuknęliby ofuknęłyby
impersonal ofuknięto by
imperative 1st niech ofuknę ofuknijmy
2nd ofuknij ofuknijcie
3rd niech ofuknie niech ofukną
passive adjectival participle ofuknięty ofuknięta ofuknięte ofuknięci ofuknięte
anterior adverbial participle ofuknąwszy
verbal noun ofuknięcie

Derived terms
noun
  • ofuknięcie
adjective
  • fukliwy
verb

Further reading
  • ofuknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ofuknąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.