policzyć

Polish

Etymology

From po- +‎ liczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈli.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: po‧li‧czyć

Verb

policzyć pf

  1. (intransitive) to count (recite numbers in sequence)
  2. (transitive) to count, to enumerate (determine the amount of something)
  3. (reflexive) to get even, to even the score

Conjugation
Conjugation of policzyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive policzyć
future tense 1st policzę policzymy
2nd policzysz policzycie
3rd policzy policzą
impersonal policzy się
past tense 1st policzyłem policzyłam policzyliśmy policzyłyśmy
2nd policzyłeś policzyłaś policzyliście policzyłyście
3rd policzył policzyła policzyło policzyli policzyły
impersonal policzono
conditional 1st policzyłbym policzyłabym policzylibyśmy policzyłybyśmy
2nd policzyłbyś policzyłabyś policzylibyście policzyłybyście
3rd policzyłby policzyłaby policzyłoby policzyliby policzyłyby
impersonal policzono by
imperative 1st niech policzę policzmy
2nd policz policzcie
3rd niech policzy niech policzą
passive adjectival participle policzony policzona policzone policzeni policzone
anterior adverbial participle policzywszy
verbal noun policzenie

Further reading
  • policzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • policzyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.