ponaglić

Polish

Etymology

From po- +‎ naglić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈnaɡ.lit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -aɡlit͡ɕ
  • Syllabification: po‧nag‧lić

Verb

ponaglić pf (imperfective ponaglać)

  1. (transitive) to urge, to press, to rush
    Synonyms: przynaglić, popędzić, pogonić

Conjugation
Conjugation of ponaglić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ponaglić
future tense 1st ponaglę ponaglimy
2nd ponaglisz ponaglicie
3rd ponagli ponaglą
impersonal ponagli się
past tense 1st ponagliłem ponagliłam ponagliliśmy ponagliłyśmy
2nd ponagliłeś ponagliłaś ponagliliście ponagliłyście
3rd ponaglił ponagliła ponagliło ponaglili ponagliły
impersonal ponaglono
conditional 1st ponagliłbym ponagliłabym ponaglilibyśmy ponagliłybyśmy
2nd ponagliłbyś ponagliłabyś ponaglilibyście ponagliłybyście
3rd ponagliłby ponagliłaby ponagliłoby ponagliliby ponagliłyby
impersonal ponaglono by
imperative 1st niech ponaglę ponaglijmy
2nd ponaglij ponaglijcie
3rd niech ponagli niech ponaglą
passive adjectival participle ponaglony ponaglona ponaglone ponagleni ponaglone
anterior adverbial participle ponagliwszy
verbal noun ponaglenie

Further reading
  • ponaglić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ponaglić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.