poronić

Polish

Etymology

From po- +‎ ronić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈrɔ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
  • Syllabification: po‧ro‧nić

Verb

poronić pf (imperfective ronić)

  1. (transitive or intransitive) to miscarry

Conjugation
Conjugation of poronić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive poronić
future tense 1st poronię poronimy
2nd poronisz poronicie
3rd poroni poronią
impersonal poroni się
past tense 1st poroniłem poroniłam poroniliśmy poroniłyśmy
2nd poroniłeś poroniłaś poroniliście poroniłyście
3rd poronił poroniła poroniło poronili poroniły
impersonal poroniono
conditional 1st poroniłbym poroniłabym poronilibyśmy poroniłybyśmy
2nd poroniłbyś poroniłabyś poronilibyście poroniłybyście
3rd poroniłby poroniłaby poroniłoby poroniliby poroniłyby
impersonal poroniono by
imperative 1st niech poronię porońmy
2nd poroń porońcie
3rd niech poroni niech poronią
passive adjectival participle poroniony poroniona poronione poronieni poronione
anterior adverbial participle poroniwszy
verbal noun poronienie

Further reading
  • poronić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • poronić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.