przyćmić

Polish

Etymology

From przy- +‎ ćmić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpʂɨ.t͡ɕmit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨt͡ɕmit͡ɕ
  • Syllabification: przy‧ćmić

Verb

przyćmić pf (imperfective przyćmiewać)

  1. (transitive, reflexive) to dim, to darken
  2. (transitive) to eclipse, to overshadow, to outshine

Conjugation
Conjugation of przyćmić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przyćmić
future tense 1st przyćmię przyćmimy
2nd przyćmisz przyćmicie
3rd przyćmi przyćmią
impersonal przyćmi się
past tense 1st przyćmiłem przyćmiłam przyćmiliśmy przyćmiłyśmy
2nd przyćmiłeś przyćmiłaś przyćmiliście przyćmiłyście
3rd przyćmił przyćmiła przyćmiło przyćmili przyćmiły
impersonal przyćmiono
conditional 1st przyćmiłbym przyćmiłabym przyćmilibyśmy przyćmiłybyśmy
2nd przyćmiłbyś przyćmiłabyś przyćmilibyście przyćmiłybyście
3rd przyćmiłby przyćmiłaby przyćmiłoby przyćmiliby przyćmiłyby
impersonal przyćmiono by
imperative 1st niech przyćmię przyćmijmy
2nd przyćmij przyćmijcie
3rd niech przyćmi niech przyćmią
passive adjectival participle przyćmiony przyćmiona przyćmione przyćmieni przyćmione
anterior adverbial participle przyćmiwszy
verbal noun przyćmienie

Further reading
  • przyćmić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przyćmić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.