przytrzymać

Polish

Etymology

From przy- +‎ trzymać.

Pronunciation
  • IPA(key): /pʂɨˈtʂɨ.mat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨmat͡ɕ
  • Syllabification: przy‧trzy‧mać

Verb

przytrzymać pf (imperfective przytrzymywać)

  1. (transitive) to hold, to keep in place
  2. (transitive) to hold, to keep back, to reserve
  3. (reflexive) to hold on

Conjugation
Conjugation of przytrzymać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przytrzymać
future tense 1st przytrzymam przytrzymamy
2nd przytrzymasz przytrzymacie
3rd przytrzyma przytrzymają
impersonal przytrzyma się
past tense 1st przytrzymałem przytrzymałam przytrzymaliśmy przytrzymałyśmy
2nd przytrzymałeś przytrzymałaś przytrzymaliście przytrzymałyście
3rd przytrzymał przytrzymała przytrzymało przytrzymali przytrzymały
impersonal przytrzymano
conditional 1st przytrzymałbym przytrzymałabym przytrzymalibyśmy przytrzymałybyśmy
2nd przytrzymałbyś przytrzymałabyś przytrzymalibyście przytrzymałybyście
3rd przytrzymałby przytrzymałaby przytrzymałoby przytrzymaliby przytrzymałyby
impersonal przytrzymano by
imperative 1st niech przytrzymam przytrzymajmy
2nd przytrzymaj przytrzymajcie
3rd niech przytrzyma niech przytrzymają
passive adjectival participle przytrzymany przytrzymana przytrzymane przytrzymani przytrzymane
anterior adverbial participle przytrzymawszy
verbal noun przytrzymanie

Further reading
  • przytrzymać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przytrzymać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.