pucułowaty
Polish
Etymology
From Old Polish pucoł + -owaty. According to Bańkowski, a calque of Latin bucculentus.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /pu.t͡su.wɔˈva.tɨ/
- Rhymes: -atɨ
- Syllabification: pu‧cu‧ło‧wa‧ty
Declension
Declension of pucułowaty
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | pucułowaty | pucułowate | pucułowata | pucułowaci | pucułowate | ||
| genitive | pucułowatego | pucułowatej | pucułowatych | ||||
| dative | pucułowatemu | pucułowatym | |||||
| accusative | pucułowatego | pucułowaty | pucułowate | pucułowatą | pucułowatych | pucułowate | |
| instrumental | pucułowatym | pucułowatymi | |||||
| locative | pucułowatej | pucułowatych | |||||
References
- Andrzej Bańkowski (2000) Etymologiczny słownik języka polskiego (in Polish)
Further reading
- pucułowaty in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- pucułowaty in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.