recidivus

Latin

Etymology

From recidō (to fall back) + -īvus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /re.kiˈdiː.u̯us/, [rɛkɪˈd̪iːu̯ʊs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /re.t͡ʃiˈdi.vus/, [ret͡ʃiˈd̪iːvus]

Adjective

recidīvus (feminine recidīva, neuter recidīvum); first/second-declension adjective

  1. returning, recurring, falling back
  2. (poetic) restored, rebuilt

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative recidīvus recidīva recidīvum recidīvī recidīvae recidīva
Genitive recidīvī recidīvae recidīvī recidīvōrum recidīvārum recidīvōrum
Dative recidīvō recidīvō recidīvīs
Accusative recidīvum recidīvam recidīvum recidīvōs recidīvās recidīva
Ablative recidīvō recidīvā recidīvō recidīvīs
Vocative recidīve recidīva recidīvum recidīvī recidīvae recidīva

Derived terms

  • recidīvātus

Descendants

  • English: recidivous
  • Portuguese: recidivo

References

  • recidivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • recidivus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • recidivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.