rozchodzić

Polish

Etymology

From roz- +‎ chodzić.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔsˈxɔ.d͡ʑit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔd͡ʑit͡ɕ
  • Syllabification: roz‧cho‧dzić

Verb

rozchodzić impf (perfective rozejść)

  1. (reflexive) to part ways
  2. (reflexive) to break up, to separate, to get divorced
  3. (reflexive, of news, rumours, etc.) to spread, to travel, to proliferate
  4. (reflexive, of clouds, weather, etc.) to break
  5. (reflexive) to disperse, to scatter
  6. (reflexive) to diverge, to separate

Conjugation
Conjugation of rozchodzić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozchodzić
present tense 1st rozchodzę rozchodzimy
2nd rozchodzisz rozchodzicie
3rd rozchodzi rozchodzą
impersonal rozchodzi się
past tense 1st rozchodziłem rozchodziłam rozchodziliśmy rozchodziłyśmy
2nd rozchodziłeś rozchodziłaś rozchodziliście rozchodziłyście
3rd rozchodził rozchodziła rozchodziło rozchodzili rozchodziły
impersonal rozchodzono
future tense 1st będę rozchodził,
będę rozchodzić
 będę rozchodziła,
będę rozchodzić
 będziemy rozchodzili,
będziemy rozchodzić
 będziemy rozchodziły,
będziemy rozchodzić
2nd będziesz rozchodził,
będziesz rozchodzić
 będziesz rozchodziła,
będziesz rozchodzić
 będziecie rozchodzili,
będziecie rozchodzić
 będziecie rozchodziły,
będziecie rozchodzić
3rd będzie rozchodził,
będzie rozchodzić
 będzie rozchodziła,
będzie rozchodzić
 będzie rozchodziło,
będzie rozchodzić
 będą rozchodzili,
będą rozchodzić
 będą rozchodziły,
będą rozchodzić
impersonal będzie rozchodzić się
conditional 1st rozchodziłbym rozchodziłabym rozchodzilibyśmy rozchodziłybyśmy
2nd rozchodziłbyś rozchodziłabyś rozchodzilibyście rozchodziłybyście
3rd rozchodziłby rozchodziłaby rozchodziłoby rozchodziliby rozchodziłyby
impersonal rozchodzono by
imperative 1st niech rozchodzę rozchodźmy
2nd rozchodź rozchodźcie
3rd niech rozchodzi niech rozchodzą
active adjectival participle rozchodzący rozchodząca rozchodzące rozchodzący rozchodzące
contemporary adverbial participle rozchodząc
verbal noun rozchodzenie

Verb

rozchodzić pf

  1. (transitive) to break in (cause to function better through use or wear)

Conjugation
Conjugation of rozchodzić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozchodzić
future tense 1st rozchodzę rozchodzimy
2nd rozchodzisz rozchodzicie
3rd rozchodzi rozchodzą
impersonal rozchodzi się
past tense 1st rozchodziłem rozchodziłam rozchodziliśmy rozchodziłyśmy
2nd rozchodziłeś rozchodziłaś rozchodziliście rozchodziłyście
3rd rozchodził rozchodziła rozchodziło rozchodzili rozchodziły
impersonal rozchodzono
conditional 1st rozchodziłbym rozchodziłabym rozchodzilibyśmy rozchodziłybyśmy
2nd rozchodziłbyś rozchodziłabyś rozchodzilibyście rozchodziłybyście
3rd rozchodziłby rozchodziłaby rozchodziłoby rozchodziliby rozchodziłyby
impersonal rozchodzono by
imperative 1st niech rozchodzę rozchodźmy
2nd rozchodź rozchodźcie
3rd niech rozchodzi niech rozchodzą
passive adjectival participle rozchodzony rozchodzona rozchodzone rozchodzeni rozchodzone
anterior adverbial participle rozchodziwszy
verbal noun rozchodzenie

Further reading
  • rozchodzić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozchodzić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.