rozwidnić

Polish

Etymology

From roz- +‎ widny +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔzˈvid.ɲit͡ɕ/
  • Rhymes: -idɲit͡ɕ
  • Syllabification: roz‧wid‧nić

Verb

rozwidnić pf (imperfective rozwidniać)

  1. (transitive) to make bright, to make light
  2. (reflexive) to become bright, to become light
  3. (reflexive, of day or dawn) to break, to begin

Conjugation
Conjugation of rozwidnić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozwidnić
future tense 1st rozwidnię rozwidnimy
2nd rozwidnisz rozwidnicie
3rd rozwidni rozwidnią
impersonal rozwidni się
past tense 1st rozwidniłem rozwidniłam rozwidniliśmy rozwidniłyśmy
2nd rozwidniłeś rozwidniłaś rozwidniliście rozwidniłyście
3rd rozwidnił rozwidniła rozwidniło rozwidnili rozwidniły
impersonal rozwidniono
conditional 1st rozwidniłbym rozwidniłabym rozwidnilibyśmy rozwidniłybyśmy
2nd rozwidniłbyś rozwidniłabyś rozwidnilibyście rozwidniłybyście
3rd rozwidniłby rozwidniłaby rozwidniłoby rozwidniliby rozwidniłyby
impersonal rozwidniono by
imperative 1st niech rozwidnię rozwidnijmy
2nd rozwidnij rozwidnijcie
3rd niech rozwidni niech rozwidnią
passive adjectival participle rozwidniony rozwidniona rozwidnione rozwidnieni rozwidnione
anterior adverbial participle rozwidniwszy
verbal noun rozwidnienie

Further reading
  • rozwidnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozwidnić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.