seviratus

Latin

Etymology

From sēvir + -ātus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /seː.u̯iˈraː.tus/, [s̠eːu̯ɪˈräːt̪ʊs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /se.viˈra.tus/, [seviˈräːt̪us]

Noun

sēvirātus m (genitive sēvirātūs); fourth declension

  1. Alternative form of sexvirātus

Declension

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative sēvirātus sēvirātūs
Genitive sēvirātūs sēvirātuum
Dative sēvirātuī sēvirātibus
Accusative sēvirātum sēvirātūs
Ablative sēvirātū sēvirātibus
Vocative sēvirātus sēvirātūs

References

  • seviratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • seviratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.