skritan
Old High German
Alternative forms
Etymology
From Proto-West Germanic *skrīþan, from Proto-Germanic *skrīþaną.
Conjugation
Conjugation of skrītan (strong class 1)
infinitive | skrītan | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | skrītu | skreit |
2nd person singular | skrītis | skriti |
3rd person singular | skrītit | skreit |
1st person plural | skrītem, skrītemes | skritum, skritumes |
2nd person plural | skrītet | skritut |
3rd person plural | skrītant | skritun |
subjunctive | present | past |
1st person singular | skrīte | skriti |
2nd person singular | skrītes | skritis |
3rd person singular | skrīte | skriti |
1st person plural | skrītem, skrītemes | skritim, skritimes |
2nd person plural | skrītet | skritit |
3rd person plural | skrīten | skritin |
imperative | present | |
singular | skrīt | |
plural | skrītet | |
participle | present | past |
skrītanti | giskritan |
Descendants
- Middle High German: schrīten
- German: schreiten
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.