sníomh

See also: snìomh

Irish

Etymology

From Middle Irish snímaid (“spins; twists”), from Old Irish sním, verbal noun of sníïd (“twists, binds, ties”), from Proto-Indo-European *(s)neh₁- (“to spin, sew”).

Pronunciation

(Munster) IPA^(key): /ʃnʲiːvˠ/, [ʃnʲiːə̯vˠ]
(Connacht, Ulster) IPA^(key): /ʃnʲiːw/

Verb

sníomh (present analytic sníomhann, future analytic sníomhfaidh, verbal noun sníomh, past participle sníofa)

spin; twirl, turn
twist, twine; (hands) wring
Is deacair seanslat a shníomh.
You can't teach an old dog new tricks.
(literally, “It's hard to twist an old rod.”)
strain, wrench
strive, struggle [+ le (object) = with]

Conjugation

First Conjugation (A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	sníomhaim	sníomhann tú; sníomhair^†	sníomhann sé, sí	sníomhaimid	sníomhann sibh	sníomhann siad; sníomhaid^†	a shníomhann; a shníomhas / a sníomhann; a sníomhas	sníomhtar
	past	shníomh mé; shníomhas	shníomh tú; shníomhais	shníomh sé, sí	shníomhamar; shníomh muid	shníomh sibh; shníomhabhair	shníomh siad; shníomhadar	a shníomh / ar shníomh*	sníomhadh
	past habitual	shníomhainn / sníomhainn‡‡	shníomhtá / sníomhtá‡‡	shníomhadh sé, sí / sníomhadh sé, sí‡‡	shníomhaimis; shníomhadh muid / sníomhaimis‡‡; sníomhadh muid‡‡	shníomhadh sibh / sníomhadh sibh‡‡	shníomhaidís; shníomhadh siad / sníomhaidís‡‡; sníomhadh siad‡‡	a shníomhadh / a sníomhadh*	shníomhtaí / sníomhtaí‡‡
	future	sníomhfaidh mé; sníomhfad	sníomhfaidh tú; sníomhfair^†	sníomhfaidh sé, sí	sníomhfaimid; sníomhfaidh muid	sníomhfaidh sibh	sníomhfaidh siad; sníomhfaid^†	a shníomhfaidh; a shníomhfas / a sníomhfaidh; a sníomhfas	sníomhfar
conditional		shníomhfainn / sníomhfainn‡‡	shníomhfá / sníomhfá‡‡	shníomhfadh sé, sí / sníomhfadh sé, sí‡‡	shníomhfaimis; shníomhfadh muid / sníomhfaimis‡‡; sníomhfadh muid‡‡	shníomhfadh sibh / sníomhfadh sibh‡‡	shníomhfaidís; shníomhfadh siad / sníomhfaidís‡‡; sníomhfadh siad‡‡	a shníomhfadh / a sníomhfadh*	shníomhfaí / sníomhfaí‡‡
subjunctive	present	go sníomha mé; go sníomhad^†	go sníomha tú; go sníomhair^†	go sníomha sé, sí	go sníomhaimid; go sníomha muid	go sníomha sibh	go sníomha siad; go sníomhaid^†	—	go sníomhtar
subjunctive	past	dá sníomhainn	dá sníomhtá	dá sníomhadh sé, sí	dá sníomhaimis; dá sníomhadh muid	dá sníomhadh sibh	dá sníomhaidís; dá sníomhadh siad	—	dá sníomhtaí
imperative		sníomhaim	sníomh	sníomhadh sé, sí	sníomhaimis	sníomhaigí; sníomhaidh^†	sníomhaidís	—	sníomhtar
verbal noun		sníomh
past participle		sníofa

* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

sníomh m (genitive singular as substantive sníomha, genitive as verbal noun sníofa)

verbal noun of sníomh
spinning
twisting, twining; (of hands) wringing
struggle; strain, wrench
care, anxiety

Declension

Substantive

Declension of sníomh

Third declension

Bare forms (no plural of this noun)

Case	Singular
Nominative	sníomh
Vocative	a shníomh
Genitive	sníomha
Dative	sníomh

Forms with the definite article:

Case	Singular
Nominative	an sníomh
Genitive	an tsníomha
Dative	leis an sníomh don sníomh

Verbal noun