sonettare
Italian
Verb
sonettàre (first-person singular present sonétto, first-person singular past historic sonettài, past participle sonettàto, auxiliary avére)
- to compose sonnets
Conjugation
Conjugation of sonettàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | sonettàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | sonettàndo | |||
present participle | sonettànte | past participle | sonettàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | sonétto | sonétti | sonétta | sonettiàmo | sonettàte | sonéttano |
imperfect | sonettàvo | sonettàvi | sonettàva | sonettavàmo | sonettavàte | sonettàvano |
past historic | sonettài | sonettàsti | sonettò | sonettàmmo | sonettàste | sonettàrono |
future | sonetterò | sonetterài | sonetterà | sonetterémo | sonetteréte | sonetterànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | sonetterèi | sonetterésti | sonetterèbbe, sonetterébbe | sonetterémmo | sonetteréste | sonetterèbbero, sonetterébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | sonétti | sonétti | sonétti | sonettiàmo | sonettiàte | sonéttino |
imperfect | sonettàssi | sonettàssi | sonettàsse | sonettàssimo | sonettàste | sonettàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
sonétta | sonétti | sonettiàmo | sonettàte | sonéttino | ||
negative imperative | non sonettàre | non sonétti | non sonettiàmo | non sonettàte | non sonéttino |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.