uniewinnić

From u- +‎ niewinny +‎ -ić.

• IPA^(key): /u.ɲɛˈvin.ɲit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -inɲit͡ɕ
• Syllabification: u‧nie‧win‧nić

uniewinnić pf (imperfective uniewinniać)

1. (transitive, law) to acquit [+ od (genitive) = of what] [+ z (genitive) = of what]
   • 2018 February 20, Marek Domagalski, “Sędzia i 50 zł: co by orzekli ławnicy?”, in Rzeczpospolita‎, archived from the original on 2022-01-16:

     Jeśli nie cała Polska, to znaczna jej część obserwuje finał sprawy sędziego, którego właśnie Sąd Najwyższy uniewinnił od zarzutu kradzieży 50 zł przy kasie na stacji benzynowej...

     If not all of Poland, then a large part of it is observing the end of the affair of the judge whom the Supreme Court recently acquitted of the charge of theft of 50 złote at the cash register at a gas station...

2. (transitive) to defend from blame [+ z (genitive) = of an accusation]
   • 1862, Michał Baliński, Dawna Akademia Wileńska: próba jéj historyi od założenia w roku 1579 do ostatecznego jéj przekształcenia w roku 1803‎, Jozafat Ohryzko:

     Wojewoda, który nie był obecnym w Wilnie podczas tego rozruchu, uniewinnił się przed królem w odpowiedzi swojéj, niezaniechawszy przełożyć krzywdy poniesionéj od swoich spółwierców.

     The voivode, who was not present in Vilnius during this unrest, defended himself to the king in his reply, not having neglected to remove the suffered injury from his fellow believers.

3. (reflexive) to defend oneself from blame [+ z (genitive) = of an accusation]

• uniewinnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• uniewinnić in Polish dictionaries at PWN