vingar
Cimbrian
Alternative forms
- bingar (Mezzaselva)
Etymology
From Middle High German vinger, from Old High German fingar (“finger”). Cognate with German Finger.
Declension
Derived terms
References
- “bìngar” in Martalar, Umberto Martello; Bellotto, Alfonso (1974) Dizionario della lingua Cimbra dei Sette Communi vicentini, 1st edition, Roana, Italy: Instituto di Cultura Cimbra A. Dal Pozzo
- Patuzzi, Umberto, ed., (2013) Luserna / Lusérn: Le nostre parole / Ünsarne börtar / Unsere Wörter [Our Words], Luserna, Italy: Comitato unitario delle isole linguistiche storiche germaniche in Italia / Einheitskomitee der historischen deutschen Sprachinseln in Italien
Galician
Etymology
From Old Galician-Portuguese vingar, from Latin vindicāre, present active infinitive of vindicō, from vindex (“defender”). Doublet of the borrowed vindicar.
Pronunciation
- IPA(key): /biŋˈɡaɾ/
Verb
vingar (first-person singular present vingo, first-person singular preterite vinguei, past participle vingado)
Conjugation
- Note: ving- are changed to vingu- before front vowels (e).
Conjugation of vingar
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | first | second | third | first | second | third |
Infinitive | eu | ti | el/ela/Vde. | nós | vós | eles/elas/Vdes. |
impersonal | vingar | |||||
personal | vingar | vingares | vingar | vingarmos | vingardes | vingaren |
Gerund | ||||||
vingando | ||||||
Past participle | singular | plural | ||||
masculine | vingado | vingados | ||||
feminine | vingada | vingadas | ||||
Indicative | eu | ti | el/ela/Vde. | nós | vós | eles/elas/Vdes. |
present | vingo | vingas | vinga | vingamos | vingades | vingan |
imperfect | vingaba | vingabas | vingaba | vingabamos | vingabades | vingaban |
preterite | vinguei | vingaches | vingou | vingamos | vingastes | vingaron |
pluperfect | vingara | vingaras | vingara | vingaramos | vingarades | vingaran |
future | vingarei | vingarás | vingará | vingaremos | vingaredes | vingarán |
conditional | vingaría | vingarías | vingaría | vingariamos | vingariades | vingarían |
Subjunctive | eu | ti | el/ela/Vde. | nós | vós | eles/elas/Vdes. |
present | vingue | vingues | vingue | vinguemos | vinguedes | vinguen |
preterite | vingase | vingases | vingase | vingásemos | vingásedes | vingasen |
future | vingar | vingares | vingar | vingarmos | vingardes | vingaren |
Imperative | – | ti | el/ela/Vde. | nós | vós | eles/elas/Vdes. |
affirmative | – | vinga | vingue | vinguemos | vingade | vinguen |
negative | – | vingues | vingue | vinguemos | vinguedes | vinguen |
Derived terms
References
- “vingar” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
- “uing” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “ving” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “vingar” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “vingar” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “vingar” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
Portuguese
Etymology
From Old Galician-Portuguese vingar, from Latin vindicāre, from vindex (“defender”). Doublet of the borrowed vindicar.
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /vĩˈɡa(ʁ)/ [vĩˈɡa(h)]
- (São Paulo) IPA(key): /vĩˈɡa(ɾ)/
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /vĩˈɡa(ʁ)/ [vĩˈɡa(χ)]
- (Southern Brazil) IPA(key): /vĩˈɡa(ɻ)/
- (Portugal) IPA(key): /vĩˈɡaɾ/
- Hyphenation: vin‧gar
Verb
vingar (first-person singular present vingo, first-person singular preterite vinguei, past participle vingado)
Conjugation
Conjugation of vingar (g-gu alternation) (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazil.
2Portugal.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.