wiþcweþan
Old English
Alternative forms
- wiþcweðan, ƿiþcƿeþan
Pronunciation
- IPA(key): /wiθˈkweðɑn/
Conjugation
Conjugation of wiþcweþan (strong class 5)
infinitive | wiþcweþan | tō wiþcweþanne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | wiþcweþe | wiþcwæþ |
2nd-person singular | wiþcweþest, wiþcwiþst | wiþcwǣde |
3rd-person singular | wiþcweþeþ, wiþcwiþ | wiþcwæþ |
plural | wiþcweþaþ | wiþcwǣdon |
subjunctive | present | past |
singular | wiþcweþe | wiþcwǣde |
plural | wiþcweþen | wiþcwǣden |
imperative | ||
singular | wiþcweþ | |
plural | wiþcweþaþ | |
participle | present | past |
wiþcweþende | wiþcweden |
Derived terms
- wiþcwedennes f (“contradiction, opposition”)
References
- WIÞCWEÞAN in Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898) An Anglo-Saxon Dictionary
- WIÞCWEÞAN supplemental input in Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898) An Anglo-Saxon Dictionary
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.