wlecieć

Polish

Etymology

From w- +‎ lecieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvlɛ.t͡ɕɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ɕɛt͡ɕ
  • Syllabification: wle‧cieć

Verb

wlecieć pf (imperfective wlatywać)

  1. (intransitive) to fly in

Conjugation
Conjugation of wlecieć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wlecieć
future tense 1st wlecę wlecimy
2nd wlecisz wlecicie
3rd wleci wlecą
impersonal wleci się
past tense 1st wleciałem wleciałam wlecieliśmy wleciałyśmy
2nd wleciałeś wleciałaś wlecieliście wleciałyście
3rd wleciał wleciała wleciało wlecieli wleciały
impersonal wleciano
conditional 1st wleciałbym wleciałabym wlecielibyśmy wleciałybyśmy
2nd wleciałbyś wleciałabyś wlecielibyście wleciałybyście
3rd wleciałby wleciałaby wleciałoby wlecieliby wleciałyby
impersonal wleciano by
imperative 1st niech wlecę wlećmy
2nd wleć wlećcie
3rd niech wleci niech wlecą
anterior adverbial participle wleciawszy
verbal noun wlecenie

Further reading
  • wlecieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wlecieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.