zatrąbić

Polish

From za- +‎ trąbić.

zatrąbić pf (imperfective trąbić)

(intransitive) to honk (to use a car's horn)
(intransitive) to trumpet (to make the sound of an elephant)
(intransitive) to play the trumpet
(intransitive, colloquial) to hype, to promote (to repeat some information and discuss it in public) [+ o (locative) = something]
(intransitive, colloquial) to blow one's nose loudly
(transitive, colloquial) to gulp down, to guzzle, to quaff, to swig, to swill
Synonyms: see Thesaurus:pić

Conjugation of zatrąbić pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zatrąbić
future tense	1^st	zatrąbię			zatrąbimy
	2^nd	zatrąbisz			zatrąbicie
	3^rd	zatrąbi			zatrąbią
	impersonal	zatrąbi się
past tense	1^st	zatrąbiłem	zatrąbiłam		zatrąbiliśmy	zatrąbiłyśmy
	2^nd	zatrąbiłeś	zatrąbiłaś		zatrąbiliście	zatrąbiłyście
	3^rd	zatrąbił	zatrąbiła	zatrąbiło	zatrąbili	zatrąbiły
	impersonal	zatrąbiono
conditional	1^st	zatrąbiłbym	zatrąbiłabym		zatrąbilibyśmy	zatrąbiłybyśmy
	2^nd	zatrąbiłbyś	zatrąbiłabyś		zatrąbilibyście	zatrąbiłybyście
	3^rd	zatrąbiłby	zatrąbiłaby	zatrąbiłoby	zatrąbiliby	zatrąbiłyby
	impersonal	zatrąbiono by
imperative	1^st	niech zatrąbię			zatrąbmy
	2^nd	zatrąb			zatrąbcie
	3^rd	niech zatrąbi			niech zatrąbią
passive adjectival participle		zatrąbiony	zatrąbiona	zatrąbione	zatrąbieni	zatrąbione
anterior adverbial participle		zatrąbiwszy
verbal noun		zatrąbienie