zgnoić

Polish

Etymology

From z- +‎ gnoić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzɡnɔ.it͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: zgno‧ić

Verb

zgnoić pf (imperfective gnoić or zgnajać)

  1. (transitive, colloquial) to let rot, to let fester
  2. (transitive, colloquial) to belittle, to humiliate, to do down
  3. (reflexive, colloquial) to rot, to fester
  4. (reflexive, colloquial) to humiliate oneself

Conjugation
Conjugation of zgnoić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zgnoić
future tense 1st zgnoję zgnoimy
2nd zgnoisz zgnoicie
3rd zgnoi zgnoją
impersonal zgnoi się
past tense 1st zgnoiłem zgnoiłam zgnoiliśmy zgnoiłyśmy
2nd zgnoiłeś zgnoiłaś zgnoiliście zgnoiłyście
3rd zgnoił zgnoiła zgnoiło zgnoili zgnoiły
impersonal zgnojono
conditional 1st zgnoiłbym zgnoiłabym zgnoilibyśmy zgnoiłybyśmy
2nd zgnoiłbyś zgnoiłabyś zgnoilibyście zgnoiłybyście
3rd zgnoiłby zgnoiłaby zgnoiłoby zgnoiliby zgnoiłyby
impersonal zgnojono by
imperative 1st niech zgnoję zgnójmy
2nd zgnój zgnójcie
3rd niech zgnoi niech zgnoją
passive adjectival participle zgnojony zgnojona zgnojone zgnojeni zgnojone
anterior adverbial participle zgnoiwszy
verbal noun zgnojenie

Further reading
  • zgnoić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zgnoić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.