zidiocieć

Polish

Etymology

From z- +‎ idiocieć.

Pronunciation

IPA^(key): /ziˈdjɔ.t͡ɕɛt͡ɕ/
Audio (file)
Rhymes: -ɔt͡ɕɛt͡ɕ
Syllabification: zi‧dio‧cieć

Verb

zidiocieć pf (imperfective idiocieć)

(intransitive, colloquial) to become stupid, to go daffy, to grow stupid
Synonyms: zdurnieć, zgłupieć, skretynieć, stępieć

Conjugation

Conjugation of zidiocieć pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zidiocieć
future tense	1^st	zidiocieję			zidiociejemy
	2^nd	zidiociejesz			zidiociejecie
	3^rd	zidiocieje			zidiocieją
	impersonal	zidiocieje się
past tense	1^st	zidiociałem	zidiociałam		zidiocieliśmy	zidiociałyśmy
	2^nd	zidiociałeś	zidiociałaś		zidiocieliście	zidiociałyście
	3^rd	zidiociał	zidiociała	zidiociało	zidiocieli	zidiociały
	impersonal	zidiociano
conditional	1^st	zidiociałbym	zidiociałabym		zidiocielibyśmy	zidiociałybyśmy
	2^nd	zidiociałbyś	zidiociałabyś		zidiocielibyście	zidiociałybyście
	3^rd	zidiociałby	zidiociałaby	zidiociałoby	zidiocieliby	zidiociałyby
	impersonal	zidiociano by
imperative	1^st	niech zidiocieję			zidiociejmy
	2^nd	zidiociej			zidiociejcie
	3^rd	niech zidiocieje			niech zidiocieją
anterior adverbial participle		zidiociawszy
verbal noun		zidiocienie

Related terms

adjective

idiotyczny

adverb

idiotycznie

nouns

Further reading

zidiocieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
zidiocieć in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.