zmartwić

Polish

Etymology

From z- +‎ martwić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzmar.tfit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -artfit͡ɕ
  • Syllabification: zmar‧twić

Verb

zmartwić pf (imperfective martwić)

  1. (transitive) to disturb, to trouble, to worry
  2. (reflexive) to become worried, to get upset
    Synonyms: see Thesaurus:bać się

Conjugation
Conjugation of zmartwić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zmartwić
future tense 1st zmartwię zmartwimy
2nd zmartwisz zmartwicie
3rd zmartwi zmartwią
impersonal zmartwi się
past tense 1st zmartwiłem zmartwiłam zmartwiliśmy zmartwiłyśmy
2nd zmartwiłeś zmartwiłaś zmartwiliście zmartwiłyście
3rd zmartwił zmartwiła zmartwiło zmartwili zmartwiły
impersonal zmartwiono
conditional 1st zmartwiłbym zmartwiłabym zmartwilibyśmy zmartwiłybyśmy
2nd zmartwiłbyś zmartwiłabyś zmartwilibyście zmartwiłybyście
3rd zmartwiłby zmartwiłaby zmartwiłoby zmartwiliby zmartwiłyby
impersonal zmartwiono by
imperative 1st niech zmartwię zmartwmy
2nd zmartw zmartwcie
3rd niech zmartwi niech zmartwią
passive adjectival participle zmartwiony zmartwiona zmartwione zmartwieni zmartwione
anterior adverbial participle zmartwiwszy
verbal noun zmartwienie

Further reading
  • zmartwić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zmartwić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.