þurfa

Icelandic

Etymology

From Old Norse þurfa, from Proto-Germanic *þurbaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈθʏrva/
    Rhymes: -ʏrva

Verb

þurfa (preterite-present verb, third-person singular present indicative þarf, third-person singular past indicative þurfti, supine þurft)

  1. (with accusative or genitive) to need, have to
    Ég þarf ný stígvél.
    I need some new boots.
    Þú þarft ekki að hitta mig.
    You don't need to see me.

Conjugation
þurfa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að þurfa
supine
(sagnbót)		 þurft
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 þurfandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég þarf við þurfum present
(nútíð)		 ég þurfi við þurfum
þú þarft þið þurfið þú þurfir þið þurfið
hann, hún, það þarf þeir, þær, þau þurfa hann, hún, það þurfi þeir, þær, þau þurfi
past
(þátíð)		 ég þurfti við þurftum past
(þátíð)		 ég þyrfti við þyrftum
þú þurftir þið þurftuð þú þyrftir þið þyrftuð
hann, hún, það þurfti þeir, þær, þau þurftu hann, hún, það þyrfti þeir, þær, þau þyrftu
imperative
(boðháttur)		 þurf (þú) þurfið (þið)
Forms with appended personal pronoun
þurfðu þurfiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Synonyms
  • (need): þarfnast
  • (have to): verða

Derived terms
  • þurfa á að halda

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *þurbaną.

Verb

þurfa

  1. to need

Conjugation
Conjugation of þurfa (preterite-present)
infinitive þurfa
present participle þurfandi
past participle -
indicative present past
1st-person singular þarf þurfta
2nd-person singular þarft þurftir
3rd-person singular þarf þurfti
1st-person plural þurfum þurftum
2nd-person plural þurfuð þurftuð
3rd-person plural þurfu þurftu
subjunctive present past
1st-person singular þurfa þyrfta
2nd-person singular þurfir þyrftir
3rd-person singular þurfi þyrfti
1st-person plural þurfim þyrftim
2nd-person plural þurfið þyrftið
3rd-person plural þurfi þyrfti
imperative present
2nd-person singular þurf
1st-person plural þurfum
2nd-person plural þurfuð

Derived terms
  • þurfamaðr m (“poor man, needy person”)
  • þurfandi m
  • þurfi, þurfa (“wanting; in need of”)
  • þurfsamr (“helping”)

Descendants
  • Icelandic: þurfa
  • Faroese: tørva, tarva
  • Norwegian: turva, turve
  • Old Swedish: þorva, þarva
    • Swedish: torva (archaic), Swedish: tarva (archaic)
  • Danish: tarve
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.