żenić

See also: zenic and ženíc

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish żenić, from Proto-Slavic *ženiti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʐɛ.ɲit͡ɕ/
  • Audio (żenić się)(file)
  • Rhymes: -ɛɲit͡ɕ
  • Syllabification: że‧nić

Verb

żenić impf (perfective ożenić)

  1. (transitive) to marry off
  2. (reflexive) to get married (to a woman); to marry (to take a wife)
    Synonym: (colloquial) chajtać się

Conjugation
Conjugation of żenić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive żenić
present tense 1st żenię żenimy
2nd żenisz żenicie
3rd żeni żenią
impersonal żeni się
past tense 1st żeniłem żeniłam żeniliśmy żeniłyśmy
2nd żeniłeś żeniłaś żeniliście żeniłyście
3rd żenił żeniła żeniło żenili żeniły
impersonal żeniono
future tense 1st będę żenił,
będę żenić
 będę żeniła,
będę żenić
 będziemy żenili,
będziemy żenić
 będziemy żeniły,
będziemy żenić
2nd będziesz żenił,
będziesz żenić
 będziesz żeniła,
będziesz żenić
 będziecie żenili,
będziecie żenić
 będziecie żeniły,
będziecie żenić
3rd będzie żenił,
będzie żenić
 będzie żeniła,
będzie żenić
 będzie żeniło,
będzie żenić
 będą żenili,
będą żenić
 będą żeniły,
będą żenić
impersonal będzie żenić się
conditional 1st żeniłbym żeniłabym żenilibyśmy żeniłybyśmy
2nd żeniłbyś żeniłabyś żenilibyście żeniłybyście
3rd żeniłby żeniłaby żeniłoby żeniliby żeniłyby
impersonal żeniono by
imperative 1st niech żenię żeńmy
2nd żeń żeńcie
3rd niech żeni niech żenią
active adjectival participle żeniący żeniąca żeniące żeniący żeniące
passive adjectival participle żeniony żeniona żenione żenieni żenione
contemporary adverbial participle żeniąc
verbal noun żenienie

Further reading
  • żenić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • żenić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.