ożenić

Polish

Etymology

From o- +‎ żenić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈʐɛ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲit͡ɕ
  • Syllabification: o‧że‧nić

Verb

ożenić pf (imperfective żenić)

  1. (transitive) to marry off
  2. (reflexive) to get married, to wed [+ z (instrumental) = to someone]
    Synonym: (colloquial) chajtnąć się
  3. (prison slang, transitive) to sell something (often acquired illegally)

Conjugation
Conjugation of ożenić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ożenić
future tense 1st ożenię ożenimy
2nd ożenisz ożenicie
3rd ożeni ożenią
impersonal ożeni się
past tense 1st ożeniłem ożeniłam ożeniliśmy ożeniłyśmy
2nd ożeniłeś ożeniłaś ożeniliście ożeniłyście
3rd ożenił ożeniła ożeniło ożenili ożeniły
impersonal ożeniono
conditional 1st ożeniłbym ożeniłabym ożenilibyśmy ożeniłybyśmy
2nd ożeniłbyś ożeniłabyś ożenilibyście ożeniłybyście
3rd ożeniłby ożeniłaby ożeniłoby ożeniliby ożeniłyby
impersonal ożeniono by
imperative 1st niech ożenię ożeńmy
2nd ożeń ożeńcie
3rd niech ożeni niech ożenią
passive adjectival participle ożeniony ożeniona ożenione ożenieni ożenione
anterior adverbial participle ożeniwszy
verbal noun ożenienie

Further reading
  • ożenić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ożenić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.