αρταίνω
Greek
Etymology
Ultimately from Ancient Greek ἀρτύω (artúō), related to ἀραρίσκω (ararískō).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /aɾˈte.no/
- Hyphenation: αρ‧ταί‧νω
Verb
αρταίνω • (artaíno) (past άρτυσα, passive αρταίνομαι, p‑past αρτύθηκα, ppp αρτυμένος/αρτυσμένος)
Conjugation
αρταίνω αρταίνομαι
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | αρταίνω | αρτύσω | αρταίνομαι | αρτυθώ |
| 2 sg | αρταίνεις | αρτύσεις | αρταίνεσαι | αρτυθείς |
| 3 sg | αρταίνει | αρτύσει | αρταίνεται | αρτυθεί |
| 1 pl | αρταίνουμε, [‑ομε] | αρτύσουμε, [‑ομε] | αρταινόμαστε | αρτυθούμε |
| 2 pl | αρταίνετε | αρτύσετε | αρταίνεστε, αρταινόσαστε | αρτυθείτε |
| 3 pl | αρταίνουν(ε) | αρτύσουν(ε) | αρταίνονται | αρτυθούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | άρταινα | άρτυσα | αρταινόμουν(α) | αρτύθηκα |
| 2 sg | άρταινες | άρτυσες | αρταινόσουν(α) | αρτύθηκες |
| 3 sg | άρταινε | άρτυσε | αρταινόταν(ε) | αρτύθηκε |
| 1 pl | αρταίναμε | αρτύσαμε | αρταινόμασταν, (‑όμαστε) | αρτυθήκαμε |
| 2 pl | αρταίνατε | αρτύσατε | αρταινόσασταν, (‑όσαστε) | αρτυθήκατε |
| 3 pl | άρταιναν, αρταίναν(ε) | άρτυσαν, αρτύσαν(ε) | αρταίνονταν, (αρταινόντουσαν) | αρτύθηκαν, αρτυθήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα αρταίνω ➤ | θα αρτύσω ➤ | θα αρταίνομαι ➤ | θα αρτυθώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα αρταίνεις, … | θα αρτύσεις, … | θα αρταίνεσαι, … | θα αρτυθείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … αρτύσει έχω, έχεις, … αρτυμένο, ‑η, ‑ο ➤ |
έχω, έχεις, … αρτυθεί είμαι, είσαι, … αρτυμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … αρτύσει είχα, είχες, … αρτυμένο, ‑η, ‑ο |
είχα, είχες, … αρτυθεί ήμουν, ήσουν, … αρτυμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … αρτύσει θα έχω, θα έχεις, … αρτυμένο, ‑η, ‑ο |
θα έχω, θα έχεις, … αρτυθεί θα είμαι, θα είσαι, … αρτυμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | άρταινε | άρτυσε | — | αρτύσου |
| 2 pl | αρταίνετε | αρτύνετε | αρταίνεστε | αρτυθείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | αρταίνοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας αρτύσει ➤ | αρτυμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | αρτύσει | αρτυθεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||
References
- Babiniotis, Georgios (2010), “αρταίνω”, in Etymologikó lexikó tis néas ellinikís glóssas [Etymological Dictionary of Modern Greek] (in Greek), Athens: Lexicology Centre
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.