καταπολεμέω

Ancient Greek

Etymology

From κατα- (kata-, “against, downwards”) +‎ πολεμέω (poleméō, “make war”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.po.le.mé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.po.lɛˈmɛ.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.po.leˈme.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.po.leˈme.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.po.leˈme.o/

Mark the vowel length of the ambiguous vowels α and α by adding a macron after each one if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Verb

καταπολεμέω • (katapoleméō)

war down, i.e. exhaust by war, reduce, attempt to subdue,
make war against, carry on warfare

Conjugation

Present: καταπολεμέω, καταπολεμέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταπολεμέω	καταπολεμέεις	καταπολεμέει	καταπολεμέετον	καταπολεμέετον	καταπολεμέομεν	καταπολεμέετε	καταπολεμέουσῐ(ν)
	subjunctive	καταπολεμέω	καταπολεμέῃς	καταπολεμέῃ	καταπολεμέητον	καταπολεμέητον	καταπολεμέωμεν	καταπολεμέητε	καταπολεμέωσῐ(ν)
	optative	καταπολεμέοιμῐ	καταπολεμέοις	καταπολεμέοι	καταπολεμέοιτον	καταπολεμεοίτην	καταπολεμέοιμεν	καταπολεμέοιτε	καταπολεμέοιεν
	imperative		καταπολέμεε	καταπολεμεέτω	καταπολεμέετον	καταπολεμεέτων		καταπολεμέετε	καταπολεμεόντων
middle/ passive	indicative	καταπολεμέομαι	καταπολεμέῃ, καταπολεμέει	καταπολεμέεται	καταπολεμέεσθον	καταπολεμέεσθον	καταπολεμεόμεθᾰ	καταπολεμέεσθε	καταπολεμέονται
	subjunctive	καταπολεμέωμαι	καταπολεμέῃ	καταπολεμέηται	καταπολεμέησθον	καταπολεμέησθον	καταπολεμεώμεθᾰ	καταπολεμέησθε	καταπολεμέωνται
	optative	καταπολεμεοίμην	καταπολεμέοιο	καταπολεμέοιτο	καταπολεμέοισθον	καταπολεμεοίσθην	καταπολεμεοίμεθᾰ	καταπολεμέοισθε	καταπολεμέοιντο
	imperative		καταπολεμέου	καταπολεμεέσθω	καταπολεμέεσθον	καταπολεμεέσθων		καταπολεμέεσθε	καταπολεμεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		καταπολεμέειν				καταπολεμέεσθαι
participle	m	καταπολεμέων				καταπολεμεόμενος
	f	καταπολεμέουσᾰ				καταπολεμεομένη
	n	καταπολεμέον				καταπολεμεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: καταπολεμῶ, καταπολεμοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταπολεμῶ	καταπολεμεῖς	καταπολεμεῖ	καταπολεμεῖτον	καταπολεμεῖτον	καταπολεμοῦμεν	καταπολεμεῖτε	καταπολεμοῦσῐ(ν)
	subjunctive	καταπολεμῶ	καταπολεμῇς	καταπολεμῇ	καταπολεμῆτον	καταπολεμῆτον	καταπολεμῶμεν	καταπολεμῆτε	καταπολεμῶσῐ(ν)
	optative	καταπολεμοίην, καταπολεμοῖμῐ	καταπολεμοίης, καταπολεμοῖς	καταπολεμοίη, καταπολεμοῖ	καταπολεμοῖτον, καταπολεμοίητον	καταπολεμοίτην, καταπολεμοιήτην	καταπολεμοῖμεν, καταπολεμοίημεν	καταπολεμοῖτε, καταπολεμοίητε	καταπολεμοῖεν, καταπολεμοίησᾰν
	imperative		καταπολέμει	καταπολεμείτω	καταπολεμεῖτον	καταπολεμείτων		καταπολεμεῖτε	καταπολεμούντων
middle/ passive	indicative	καταπολεμοῦμαι	καταπολεμεῖ, καταπολεμῇ	καταπολεμεῖται	καταπολεμεῖσθον	καταπολεμεῖσθον	καταπολεμούμεθᾰ	καταπολεμεῖσθε	καταπολεμοῦνται
	subjunctive	καταπολεμῶμαι	καταπολεμῇ	καταπολεμῆται	καταπολεμῆσθον	καταπολεμῆσθον	καταπολεμώμεθᾰ	καταπολεμῆσθε	καταπολεμῶνται
	optative	καταπολεμοίμην	καταπολεμοῖο	καταπολεμοῖτο	καταπολεμοῖσθον	καταπολεμοίσθην	καταπολεμοίμεθᾰ	καταπολεμοῖσθε	καταπολεμοῖντο
	imperative		καταπολεμοῦ	καταπολεμείσθω	καταπολεμεῖσθον	καταπολεμείσθων		καταπολεμεῖσθε	καταπολεμείσθων
		active				middle/passive
infinitive		καταπολεμεῖν				καταπολεμεῖσθαι
participle	m	καταπολεμῶν				καταπολεμούμενος
	f	καταπολεμοῦσᾰ				καταπολεμουμένη
	n	καταπολεμοῦν				καταπολεμούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: κατεπολέμεον, κατεπολεμεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατεπολέμεον	κατεπολέμεες	κατεπολέμεε(ν)	κατεπολεμέετον	κατεπολεμεέτην	κατεπολεμέομεν	κατεπολεμέετε	κατεπολέμεον
middle/ passive	indicative	κατεπολεμεόμην	κατεπολεμέου	κατεπολεμέετο	κατεπολεμέεσθον	κατεπολεμεέσθην	κατεπολεμεόμεθᾰ	κατεπολεμέεσθε	κατεπολεμέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: κατεπολέμουν, κατεπολεμούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατεπολέμουν	κατεπολέμεις	κατεπολέμει	κατεπολεμεῖτον	κατεπολεμείτην	κατεπολεμοῦμεν	κατεπολεμεῖτε	κατεπολέμουν
middle/ passive	indicative	κατεπολεμούμην	κατεπολεμοῦ	κατεπολεμεῖτο	κατεπολεμεῖσθον	κατεπολεμείσθην	κατεπολεμούμεθᾰ	κατεπολεμεῖσθε	κατεπολεμοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: καταπολεμήσω, καταπολεμήσομαι, καταπολεμηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταπολεμήσω	καταπολεμήσεις	καταπολεμήσει	καταπολεμήσετον	καταπολεμήσετον	καταπολεμήσομεν	καταπολεμήσετε	καταπολεμήσουσῐ(ν)
active	optative	καταπολεμήσοιμῐ	καταπολεμήσοις	καταπολεμήσοι	καταπολεμήσοιτον	καταπολεμησοίτην	καταπολεμήσοιμεν	καταπολεμήσοιτε	καταπολεμήσοιεν
middle	indicative	καταπολεμήσομαι	καταπολεμήσῃ, καταπολεμήσει	καταπολεμήσεται	καταπολεμήσεσθον	καταπολεμήσεσθον	καταπολεμησόμεθᾰ	καταπολεμήσεσθε	καταπολεμήσονται
middle	optative	καταπολεμησοίμην	καταπολεμήσοιο	καταπολεμήσοιτο	καταπολεμήσοισθον	καταπολεμησοίσθην	καταπολεμησοίμεθᾰ	καταπολεμήσοισθε	καταπολεμήσοιντο
passive	indicative	καταπολεμηθήσομαι	καταπολεμηθήσῃ	καταπολεμηθήσεται	καταπολεμηθήσεσθον	καταπολεμηθήσεσθον	καταπολεμηθησόμεθᾰ	καταπολεμηθήσεσθε	καταπολεμηθήσονται
passive	optative	καταπολεμηθησοίμην	καταπολεμηθήσοιο	καταπολεμηθήσοιτο	καταπολεμηθήσοισθον	καταπολεμηθησοίσθην	καταπολεμηθησοίμεθᾰ	καταπολεμηθήσοισθε	καταπολεμηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		καταπολεμήσειν			καταπολεμήσεσθαι		καταπολεμηθήσεσθαι
participle	m	καταπολεμήσων			καταπολεμησόμενος		καταπολεμηθησόμενος
	f	καταπολεμήσουσᾰ			καταπολεμησομένη		καταπολεμηθησομένη
	n	καταπολεμῆσον			καταπολεμησόμενον		καταπολεμηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: κατεπολέμησᾰ, κατεπολεμησᾰ́μην, κατεπολεμήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατεπολέμησᾰ	κατεπολέμησᾰς	κατεπολέμησε(ν)	κατεπολεμήσᾰτον	κατεπολεμησᾰ́την	κατεπολεμήσᾰμεν	κατεπολεμήσᾰτε	κατεπολέμησᾰν
	subjunctive	καταπολεμήσω	καταπολεμήσῃς	καταπολεμήσῃ	καταπολεμήσητον	καταπολεμήσητον	καταπολεμήσωμεν	καταπολεμήσητε	καταπολεμήσωσῐ(ν)
	optative	καταπολεμήσαιμῐ	καταπολεμήσειᾰς, καταπολεμήσαις	καταπολεμήσειε(ν), καταπολεμήσαι	καταπολεμήσαιτον	καταπολεμησαίτην	καταπολεμήσαιμεν	καταπολεμήσαιτε	καταπολεμήσειᾰν, καταπολεμήσαιεν
	imperative		καταπολέμησον	καταπολεμησᾰ́τω	καταπολεμήσᾰτον	καταπολεμησᾰ́των		καταπολεμήσᾰτε	καταπολεμησᾰ́ντων
middle	indicative	κατεπολεμησᾰ́μην	κατεπολεμήσω	κατεπολεμήσᾰτο	κατεπολεμήσᾰσθον	κατεπολεμησᾰ́σθην	κατεπολεμησᾰ́μεθᾰ	κατεπολεμήσᾰσθε	κατεπολεμήσᾰντο
	subjunctive	καταπολεμήσωμαι	καταπολεμήσῃ	καταπολεμήσηται	καταπολεμήσησθον	καταπολεμήσησθον	καταπολεμησώμεθᾰ	καταπολεμήσησθε	καταπολεμήσωνται
	optative	καταπολεμησαίμην	καταπολεμήσαιο	καταπολεμήσαιτο	καταπολεμήσαισθον	καταπολεμησαίσθην	καταπολεμησαίμεθᾰ	καταπολεμήσαισθε	καταπολεμήσαιντο
	imperative		καταπολέμησαι	καταπολεμησᾰ́σθω	καταπολεμήσᾰσθον	καταπολεμησᾰ́σθων		καταπολεμήσᾰσθε	καταπολεμησᾰ́σθων
passive	indicative	κατεπολεμήθην	κατεπολεμήθης	κατεπολεμήθη	κατεπολεμήθητον	κατεπολεμηθήτην	κατεπολεμήθημεν	κατεπολεμήθητε	κατεπολεμήθησᾰν
	subjunctive	καταπολεμηθῶ	καταπολεμηθῇς	καταπολεμηθῇ	καταπολεμηθῆτον	καταπολεμηθῆτον	καταπολεμηθῶμεν	καταπολεμηθῆτε	καταπολεμηθῶσῐ(ν)
	optative	καταπολεμηθείην	καταπολεμηθείης	καταπολεμηθείη	καταπολεμηθεῖτον, καταπολεμηθείητον	καταπολεμηθείτην, καταπολεμηθειήτην	καταπολεμηθεῖμεν, καταπολεμηθείημεν	καταπολεμηθεῖτε, καταπολεμηθείητε	καταπολεμηθεῖεν, καταπολεμηθείησᾰν
	imperative		καταπολεμήθητῐ	καταπολεμηθήτω	καταπολεμήθητον	καταπολεμηθήτων		καταπολεμήθητε	καταπολεμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		καταπολεμῆσαι			καταπολεμήσᾰσθαι		καταπολεμηθῆναι
participle	m	καταπολεμήσᾱς			καταπολεμησᾰ́μενος		καταπολεμηθείς
	f	καταπολεμήσᾱσᾰ			καταπολεμησᾰμένη		καταπολεμηθεῖσᾰ
	n	καταπολεμῆσᾰν			καταπολεμησᾰ́μενον		καταπολεμηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κατεπολέμηκᾰ, κατεπολέμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατεπολέμηκᾰ	κατεπολέμηκᾰς	κατεπολέμηκε(ν)	κατεπολεμήκᾰτον	κατεπολεμήκᾰτον	κατεπολεμήκᾰμεν	κατεπολεμήκᾰτε	κατεπολεμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κατεπολεμήκω	κατεπολεμήκῃς	κατεπολεμήκῃ	κατεπολεμήκητον	κατεπολεμήκητον	κατεπολεμήκωμεν	κατεπολεμήκητε	κατεπολεμήκωσῐ(ν)
	optative	κατεπολεμήκοιμῐ, κατεπολεμηκοίην	κατεπολεμήκοις, κατεπολεμηκοίης	κατεπολεμήκοι, κατεπολεμηκοίη	κατεπολεμήκοιτον	κατεπολεμηκοίτην	κατεπολεμήκοιμεν	κατεπολεμήκοιτε	κατεπολεμήκοιεν
	imperative		κατεπολέμηκε	κατεπολεμηκέτω	κατεπολεμήκετον	κατεπολεμηκέτων		κατεπολεμήκετε	κατεπολεμηκόντων
middle/ passive	indicative	κατεπολέμημαι	κατεπολέμησαι	κατεπολέμηται	κατεπολέμησθον	κατεπολέμησθον	κατεπολεμήμεθᾰ	κατεπολέμησθε	κατεπολέμηνται
	subjunctive	κατεπολεμημένος ὦ	κατεπολεμημένος ᾖς	κατεπολεμημένος ᾖ	κατεπολεμημένω ἦτον	κατεπολεμημένω ἦτον	κατεπολεμημένοι ὦμεν	κατεπολεμημένοι ἦτε	κατεπολεμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κατεπολεμημένος εἴην	κατεπολεμημένος εἴης	κατεπολεμημένος εἴη	κατεπολεμημένω εἴητον/εἶτον	κατεπολεμημένω εἰήτην/εἴτην	κατεπολεμημένοι εἴημεν/εἶμεν	κατεπολεμημένοι εἴητε/εἶτε	κατεπολεμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κατεπολέμησο	κατεπολεμήσθω	κατεπολέμησθον	κατεπολεμήσθων		κατεπολέμησθε	κατεπολεμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		κατεπολεμηκέναι				κατεπολεμῆσθαι
participle	m	κατεπολεμηκώς				κατεπολεμημένος
	f	κατεπολεμηκυῖᾰ				κατεπολεμημένη
	n	κατεπολεμηκός				κατεπολεμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: κατεπολεμήκειν, κατεπολεμήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατεπολεμήκειν, κατεπολεμήκη	κατεπολεμήκεις, κατεπολεμήκης	κατεπολεμήκει(ν)	κατεπολεμήκετον	κατεπολεμηκέτην	κατεπολεμήκεμεν	κατεπολεμήκετε	κατεπολεμήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	κατεπολεμήμην	κατεπολέμησο	κατεπολέμητο	κατεπολέμησθον	κατεπολεμήσθην	κατεπολεμήμεθᾰ	κατεπολέμησθε	κατεπολέμηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.