κουρεύω
Greek
Etymology
From Medieval Byzantine Greek κουρεύω, from the mediopassive Hellenistic Koine Greek κουρεύομαι (koureúomai, “cut hair when entering monastery”) from κουρά (kourá, “haircutting”).
Pronunciation
- IPA(key): /kuˈɾe.vo/
- Hyphenation: κου‧ρεύ‧ω
Conjugation
κουρεύω κουρεύομαι
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | κουρεύω | κουρέψω | κουρεύομαι | κουρευτώ |
| 2 sg | κουρεύεις | κουρέψεις | κουρεύεσαι | κουρευτείς |
| 3 sg | κουρεύει | κουρέψει | κουρεύεται | κουρευτεί |
| 1 pl | κουρεύουμε, [‑ομε] | κουρέψουμε, [‑ομε] | κουρευόμαστε | κουρευτούμε |
| 2 pl | κουρεύετε | κουρέψετε | κουρεύεστε, κουρευόσαστε | κουρευτείτε |
| 3 pl | κουρεύουν(ε) | κουρέψουν(ε) | κουρεύονται | κουρευτούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | κούρευα | κούρεψα | κουρευόμουν(α) | κουρεύτηκα |
| 2 sg | κούρευες | κούρεψες | κουρευόσουν(α) | κουρεύτηκες |
| 3 sg | κούρευε | κούρεψε | κουρευόταν(ε) | κουρεύτηκε |
| 1 pl | κουρεύαμε | κουρέψαμε | κουρευόμασταν, (‑όμαστε) | κουρευτήκαμε |
| 2 pl | κουρεύατε | κουρέψατε | κουρευόσασταν, (‑όσαστε) | κουρευτήκατε |
| 3 pl | κούρευαν, κουρεύαν(ε) | κούρεψαν, κουρέψαν(ε) | κουρεύονταν, (κουρευόντουσαν) | κουρεύτηκαν, κουρευτήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα κουρεύω ➤ | θα κουρέψω ➤ | θα κουρεύομαι ➤ | θα κουρευτώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα κουρεύεις, … | θα κουρέψεις, … | θα κουρεύεσαι, … | θα κουρευτείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … κουρέψει έχω, έχεις, … κουρεμένο, ‑η, ‑ο ➤ |
έχω, έχεις, … κουρευτεί είμαι, είσαι, … κουρεμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … κουρέψει είχα, είχες, … κουρεμένο, ‑η, ‑ο |
είχα, είχες, … κουρευτεί ήμουν, ήσουν, … κουρεμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … κουρέψει θα έχω, θα έχεις, … κουρεμένο, ‑η, ‑ο |
θα έχω, θα έχεις, … κουρευτεί θα είμαι, θα είσαι, … κουρεμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | κούρευε | κούρεψε, κούρευ' 1 | — | κουρέψου |
| 2 pl | κουρεύετε | κουρέψτε, κουρεύτε2 | κουρεύεστε | κουρευτείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | κουρεύοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας κουρέψει ➤ | κουρεμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | κουρέψει | κουρευτεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. κούρευ' τον ("cut his hair!") 2. Colloquial. • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||
Derived terms
- άι κουρέψου (ái kourépsou)
- and see: κουρεμένος (koureménos, participle)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.