σπέρνομαι
Greek
Verb
σπέρνομαι • (spérnomai) passive (simple past σπάρθηκα, active σπέρνω)
- passive form of σπέρνω (spérno).
Conjugation
σπέρνομαι
| Non-past tenses | Past tenses | |||
|---|---|---|---|---|
| Imperfective | Present | Continuous future | Imperfect | |
| 1st person | sg | σπέρνομαι | θα σπέρνομαι | σπερνόμουν, σπερνόμουνα |
| 2nd person | σπέρνεσαι | θα σπέρνεσαι | σπερνόσουν, σπερνόσουνα | |
| 3rd person | σπέρνεται | θα σπέρνεται | σπερνόταν, σπερνότανε | |
| 1st person | pl | σπερνόμαστε | θα σπερνόμαστε | σπερνόμασταν, σπερνόμαστε2 |
| 2nd person | σπέρνεστε, σπερνόσαστε1 | θα σπέρνεστε, σπερνόσαστε1 | σπερνόσασταν, σπερνόσαστε2 | |
| 3rd person | σπέρνονται | θα σπέρνονται | σπέρνονταν, σπερνόντανε, σπερνόντουσαν | |
| Perfective | Dependent† | Simple future | Simple past (Aorist) | |
| 1st person | sg | σπαρθώ | θα σπαρθώ | σπάρθηκα |
| 2nd person | σπαρθείς | θα σπαρθείς | σπάρθηκες | |
| 3rd person | σπαρθεί | θα σπαρθεί | σπάρθηκε | |
| 1st person | pl | σπαρθούμε | θα σπαρθούμε | σπαρθήκαμε |
| 2nd person | σπαρθείτε | θα σπαρθείτε | σπαρθήκατε | |
| 3rd person | σπαρθούν, σπαρθούνε | θα σπαρθούν, θα σπαρθούνε | σπάρθηκαν, σπαρθήκανε | |
| Imperative | Imperfective | Perfective | ||
| 2nd person | sg | —3 | — | |
| 2nd person | pl | —3 | σπαρθείτε | |
| Perfect tenses | ||||
| Perfect | έχω σπαρθεί, έχεις σπαρθεί έχει σπαρθεί, … | |||
| Future perfect | θα έχω σπαρθεί, θα έχεις σπαρθεί, θα έχει σπαρθεί, … | |||
| Past perfect | είχα σπαρθεί, είχες σπαρθεί, είχε σπαρθεί, … | |||
| Subjunctive | ||||
| Continuous | The present tense form preceded by να, ας, etc | |||
| Simple | The dependent form preceded by να, ας, etc | |||
| Past perfect | The perfect tense form preceded by να, ας, etc | |||
| When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources. | ||||
| † The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle. The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms. 1. Colloquial forms 2. Identical to present tense form 3. The existence of these forms is doubtful | ||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.