υποψιάζομαι
Greek
Verb
υποψιάζομαι • (ypopsiázomai) deponent (simple past υποψιάστηκα)
- suspect
- Τον υποψιάζομαι ότι λέει ψέματα. ― Ton ypopsiázomai óti léei psémata. ― I suspect him of lying.
Conjugation
υποψιάζομαι
| Non-past tenses | Past tenses | |||
|---|---|---|---|---|
| Imperfective | Present | Continuous future | Imperfect | |
| 1st person | sg | υποψιάζομαι | θα υποψιάζομαι | υποψιαζόμουν, υποψιαζόμουνα |
| 2nd person | υποψιάζεσαι | θα υποψιάζεσαι | υποψιαζόσουν, υποψιαζόσουνα | |
| 3rd person | υποψιάζεται | θα υποψιάζεται | υποψιαζόταν, υποψιαζότανε | |
| 1st person | pl | υποψιαζόμαστε | θα υποψιαζόμαστε | υποψιαζόμασταν, υποψιαζόμαστε2 |
| 2nd person | υποψιάζεστε, υποψιαζόσαστε1 | θα υποψιάζεστε, υποψιαζόσαστε1 | υποψιαζόσασταν, υποψιαζόσαστε2 | |
| 3rd person | υποψιάζονται | θα υποψιάζονται | υποψιάζονταν, υποψιαζόντανε, υποψιαζόντουσαν | |
| Perfective | Dependent† | Simple future | Simple past (Aorist) | |
| 1st person | sg | υποψιαστώ | θα υποψιαστώ | υποψιάστηκα |
| 2nd person | υποψιαστείς | θα υποψιαστείς | υποψιάστηκες | |
| 3rd person | υποψιαστεί | θα υποψιαστεί | υποψιάστηκε | |
| 1st person | pl | υποψιαστούμε | θα υποψιαστούμε | υποψιαστήκαμε |
| 2nd person | υποψιαστείτε | θα υποψιαστείτε | υποψιαστήκατε | |
| 3rd person | υποψιαστούν, υποψιαστούνε | θα υποψιαστούν, θα υποψιαστούνε | υποψιάστηκαν, υποψιαστήκανε | |
| Imperative | Imperfective | Perfective | ||
| 2nd person | sg | —3 | υποψιάσου | |
| 2nd person | pl | —3 | υποψιαστείτε | |
| Perfect tenses | ||||
| Perfect | έχω υποψιαστεί, έχεις υποψιαστεί έχει υποψιαστεί, … | |||
| Future perfect | θα έχω υποψιαστεί, θα έχεις υποψιαστεί, θα έχει υποψιαστεί, … | |||
| Past perfect | είχα υποψιαστεί, είχες υποψιαστεί, είχε υποψιαστεί, … | |||
| Subjunctive | ||||
| Continuous | The present tense form preceded by να, ας, etc | |||
| Simple | The dependent form preceded by να, ας, etc | |||
| Past perfect | The perfect tense form preceded by να, ας, etc | |||
| When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources. | ||||
| † The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle. The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms. 1. Colloquial forms 2. Identical to present tense form 3. The existence of these forms is doubtful | ||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.