اعتراف کردن
Persian
Conjugation
| infinitive | اعتراف کردن (e'terâf kardán) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| stem | present | اعتراف کن (e'terâf kon) | ||||||
| past | اعتراف کرد (e'terâf kard) | |||||||
| participle | present | اعتراف کننده (e'terâf konandé) | ||||||
| past | اعتراف کرده (e'terâf kardé) | |||||||
| singular | plural | |||||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
| indicative | aorist | اعتراف کنم (e'terâf kónam) |
اعتراف کنی (e'terâf kóni) |
اعتراف کند (e'terâf kónad) |
اعتراف کنیم (e'terâf kónim) |
اعتراف کنید (e'terâf kónid) |
اعتراف کنند (e'terâf kónand) | |
| present (imperfect) | اعتراف می‌کنم (e'terâf mí-konam) |
اعتراف می‌کنی (e'terâf mí-koni) |
اعتراف می‌کند (e'terâf mí-konad) |
اعتراف می‌کنیم (e'terâf mí-konim) |
اعتراف می‌کنید (e'terâf mí-konid) |
اعتراف می‌کنند (e'terâf mí-konand) | ||
| present progressive | دارم اعتراف می‌کنم (dấram e'terâf mí-konam) |
داری اعتراف می‌کنی (dấri e'terâf mí-koni) |
دارد اعتراف می‌کند (dấrad e'terâf mí-konad) |
داریم اعتراف می‌کنیم (dấrim e'terâf mí-konim) |
دارید اعتراف می‌کنید (dấrid e'terâf mí-konid) |
دارند اعتراف می‌کنند (dấrand e'terâf mí-konand) | ||
| present perfect | اعتراف کرده‌ام (e'terâf kardé-am) |
اعتراف کرده‌ای (e'terâf kardé-i) |
اعتراف کرده است (e'terâf kardé ast) |
اعتراف کرده‌ایم (e'terâf kardé-im) |
اعتراف کرده‌اید (e'terâf kardé-id) |
اعتراف کرده‌اند (e'terâf kardé-and) | ||
| past | اعتراف کردم (e'terâf kárdam) |
اعتراف کردی (e'terâf kárdi) |
اعتراف کرد (e'terâf kard) |
اعتراف کردیم (e'terâf kárdim) |
اعتراف کردید (e'terâf kárdid) |
اعتراف کردند (e'terâf kárdand) | ||
| past (imperfect) | اعتراف می‌کردم (e'terâf mí-kardam) |
اعتراف می‌کردی (e'terâf mí-kardi) |
اعتراف می‌کرد (e'terâf mí-kard) |
اعتراف می‌کردیم (e'terâf mí-kardim) |
اعتراف می‌کردید (e'terâf mí-kardid) |
اعتراف می‌کردند (e'terâf mí-kardand) | ||
| past progressive | داشتم اعتراف می‌کردم (dấštam e'terâf mí-kardam) |
داشتی اعتراف می‌کردی (dấšti e'terâf mí-kardi) |
داشت اعتراف می‌کرد (dâšt e'terâf mí-kard) |
داشتیم اعتراف می‌کردیم (dấštim e'terâf mí-kardim) |
داشتید اعتراف می‌کردید (dấštid e'terâf mí-kardid) |
داشتند اعتراف می‌کردند (dấštand e'terâf mí-kardand) | ||
| pluperfect | اعتراف کرده بودم (e'terâf kardé búdam) |
اعتراف کرده بودی (e'terâf kardé búdi) |
اعتراف کرده بود (e'terâf kardé bud) |
اعتراف کرده بودیم (e'terâf kardé búdim) |
اعتراف کرده بودید (e'terâf kardé búdid) |
اعتراف کرده بودند (e'terâf kardé búdand) | ||
| future | اعتراف خواهم کرد (e'terâf xâhám kard) |
اعتراف خواهی کرد (e'terâf xâhí kard) |
اعتراف خواهد کرد (e'terâf xâhád kard) |
اعتراف خواهیم کرد (e'terâf xâhím kard) |
اعتراف خواهید کرد (e'terâf xâhíd kard) |
اعتراف خواهند کرد (e'terâf xâhánd kard) | ||
| subjunctive | present | اعتراف کنم (e'terâf konam) |
اعتراف کنی (e'terâf koni) |
اعتراف کند (e'terâf konad) |
اعتراف کنیم (e'terâf konim) |
اعتراف کنید (e'terâf konid) |
اعتراف کنند (e'terâf konand) | |
| past | اعتراف کرده باشم (e'terâf kardé bấšam) |
اعتراف کرده باشی (e'terâf kardé bấši) |
اعتراف کرده باشد (e'terâf kardé bấšad) |
اعتراف کرده باشیم (e'terâf kardé bấšim) |
اعتراف کرده باشید (e'terâf kardé bấšid) |
اعتراف کرده باشند (e'terâf kardé bấšand) | ||
| imperative | اعتراف کن (e'terâf kon) |
اعتراف کنید (e'terâf konid) |
||||||
| infinitive | اعتراف کردن (e'terâf kardán) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| stem | present | اعتراف کن (e'terâf kon) | ||||||
| past | اعتراف کرد (e'terâf kard) | |||||||
| participle | present | اعتراف کننده (e'terâf konandé) | ||||||
| past | اعتراف کرده (e'terâf kardé) | |||||||
| singular | plural | |||||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
| indicative | aorist | اعتراف کنم (e'terâf kónam) |
اعتراف کنی (e'terâf kóni) |
اعتراف کنه (e'terâf kóne) |
اعتراف کنیم (e'terâf kónim) |
اعتراف کنین (e'terâf kónin) |
اعتراف کنن (e'terâf kónan) | |
| present (imperfect) | اعتراف می‌کنم (e'terâf mí-konam) |
اعتراف می‌کنی (e'terâf mí-koni) |
اعتراف می‌کنه (e'terâf mí-kone) |
اعتراف می‌کنیم (e'terâf mí-konim) |
اعتراف می‌کنین (e'terâf mí-konin) |
اعتراف می‌کنن (e'terâf mí-konan) | ||
| present progressive | دارم اعتراف می‌کنم (dấram e'terâf mí-konam) |
داری اعتراف می‌کنی (dấri e'terâf mí-koni) |
داره اعتراف می‌کنه (dấre e'terâf mí-kone) |
داریم اعتراف می‌کنیم (dấrim e'terâf mí-konim) |
دارین اعتراف می‌کنین (dấrin e'terâf mí-konin) |
دارن اعتراف می‌کنن (dấran e'terâf mí-konan) | ||
| present perfect | اعتراف کرده‌ام (e'terâf kardám) |
اعتراف کرده‌ای (e'terâf kardí) |
اعتراف کرده (e'terâf kardé) |
اعتراف کرده‌ایم (e'terâf kardím) |
اعتراف کرده‌این (e'terâf kardín) |
اعتراف کرده‌ان (e'terâf kardán) | ||
| past | اعتراف کردم (e'terâf kárdam) |
اعتراف کردی (e'terâf kárdi) |
اعتراف کرد (e'terâf kárd) |
اعتراف کردیم (e'terâf kárdim) |
اعتراف کردین (e'terâf kárdin) |
اعتراف کردن (e'terâf kárdan) | ||
| past (imperfect) | اعتراف می‌کردم (e'terâf mí-kardam) |
اعتراف می‌کردی (e'terâf mí-kardi) |
اعتراف می‌کرد (e'terâf mí-kard) |
اعتراف می‌کردیم (e'terâf mí-kardim) |
اعتراف می‌کردین (e'terâf mí-kardin) |
اعتراف می‌کردن (e'terâf mí-kardan) | ||
| past progressive | داشتم اعتراف می‌کردم (dấštam e'terâf mí-kardam) |
داشتی اعتراف می‌کردی (dấšti e'terâf mí-kardi) |
داشت اعتراف می‌کرد (dấšt e'terâf mí-kard) |
داشتیم اعتراف می‌کردیم (dấštim e'terâf mí-kardim) |
داشتین اعتراف می‌کردین (dấštin e'terâf mí-kardin) |
داشتن اعتراف می‌کردن (dấštan e'terâf mí-kardan) | ||
| pluperfect | اعتراف کرده بودم (e'terâf kardé búdam) |
اعتراف کرده بودی (e'terâf kardé búdi) |
اعتراف کرده بود (e'terâf kardé bud) |
اعتراف کرده بودیم (e'terâf kardé búdim) |
اعتراف کرده بودین (e'terâf kardé búdin) |
اعتراف کرده بودن (e'terâf kardé búdan) | ||
| subjunctive | present | اعتراف کنم (e'terâf konam) |
اعتراف کنی (e'terâf koni) |
اعتراف کنه (e'terâf kone) |
اعتراف کنیم (e'terâf konim) |
اعتراف کنین (e'terâf konin) |
اعتراف کنن (e'terâf konan) | |
| past | اعتراف کرده باشم (e'terâf kardé bấšam) |
اعتراف کرده باشی (e'terâf kardé bấši) |
اعتراف کرده باشه (e'terâf kardé bấše) |
اعتراف کرده باشیم (e'terâf kardé bấšim) |
اعتراف کرده باشین (e'terâf kardé bấšin) |
اعتراف کرده باشن (e'terâf kardé bấšan) | ||
| imperative | اعتراف کن (e'terâf kon) |
اعتراف کنین (e'terâf konin) |
||||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.