क्ष

क्ष (kṣa)

1. Irregular ligature of क and ष

• IPA^(key): [kʂə]

क्ष • (kṣa)

1. An irregular ligature of क and ष

• (Delhi Hindi) IPA^(key): /kʂə/, [kʃə]

क्ष • (kṣa)

1. An irregular ligature of क (ka) and ष (ṣa)

• IPA^(key): /kʂə/

• Audio

  (file)

क्ष • (kṣa)

1. In Marathi an irregular ligature of क (ka) and ष (ṣa)

• IPA^(key): [t͡sʰe], [t͡sʰʌ]
• Phonetic Devanagari: छ्य, or छ

क्ष • (kṣa)

1. In Nepali an irregular ligature of क (ka) and ष (ṣa)

• (Devanagari script letters) अ,‎ आ,‎ इ,‎ ई,‎ उ,‎ ऊ,‎ ऋ,‎ ऌ,‎ ए,‎ ऐ,‎ ओ,‎ औ,‎ अं,‎ अः,‎ अँ,‎ क,‎ ख,‎ ग,‎ घ,‎ ङ,‎ च,‎ छ,‎ ज,‎ झ,‎ ञ,‎ ट,‎ ठ,‎ ड,‎ ढ,‎ ण,‎ त,‎ थ,‎ द,‎ ध,‎ न,‎ प,‎ फ,‎ ब,‎ भ,‎ म,‎ य,‎ र,‎ ल,‎ व,‎ श,‎ ष,‎ स,‎ ह,‎ क्ष,‎ त्र,‎ ज्ञ ^{(Category: Nepali letters) [edit]}

From Proto-Indo-Aryan *gẓʰā́s, from Proto-Indo-Iranian *ȷ́ʰžā́s (compare Avestan 𐬰𐬃‎ (zā̊), Persian زمین‎ (zamin)), ultimately from Proto-Indo-European *dʰéǵʰōm (compare Russian земля́ (zemljá), Latvian zeme, Latin humus, Ancient Greek χθών (khthṓn)). Might be an innovation from earlier क्षम् (kṣám), which preserves the original feminine gender.

क्ष • (kṣá) m

1. field
2. the protector or cultivator of a field, peasant

• Monier Williams (1899), “क्ष”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 324.

• IPA^(key): [ʈʂ]

क्ष (ṭṣ)

1. Used to represent the [ʈʂ] sound in Shina.