พระเจ้า

From พระ (prá, an honorific for gods, priests, royal persons, etc, literally “divine; excellent; holy; sacred; etc”) +‎ เจ้า (jâao, “chief; lord; master; etc”).

พระเจ้า • (prá-jâao)

1. buddha:
   1. (classifier พระองค์, องค์, or, archaically, ตน) person who has achieved a state of perfect enlightenment.
   2. (classifier พระองค์ or องค์) representation, as image, statue, etc, of a buddha.
2. (classifier พระองค์ or องค์) high god.
3. (classifier พระองค์, องค์, or, archaically, ตน) priest.
4. (classifier พระองค์, องค์, or, archaically, ตน) male monarch: king, emperor, etc.
5. used as a title for or term of address to a high god, priest, male monarch, or high-ranking royal person.
   • พระเจ้าหลุยส์ที่ ๑๔

     prá-jâao lǔi tîi · sìp sìi

     King Louis XIV

   • พระเจ้าเสือ

     prá-jâao sʉ̌ʉa

     King Tiger (an Ayutthayan king)

   • พระเจ้าเกียเข่ง

     prá-jâao giia-kèng

     Emperor Jiaqing

   • พระเจ้ากรุงเวียดนาม

     prá-jâao grung wîiat-naam

     emperor [of] the Vietnamese empire

   • พระเจ้าเชียงใหม่

     prá-jâao chiiang-mài

     king [of] Chiang Mai

   • พระเจ้าป้า

     prá-jâao bpâa

     princess aunt; queen aunt; etc
     (literally) phrachao aunt

   • พระเจ้าย่า

     prá-jâao yâa

     princess grandmother; queen grandmother; etc
     (literally) phrachao paternal grandmother

6. (of a royal person) (classifier องค์) head; headhair.

พระเจ้า • (prá-jâao)

1. (perhaps influenced by English "God") an exclamation of alarm, surprise, disbelief, pleasure, etc.