arsyetoj

Albanian

Etymology

From arsye.

Pronunciation
  • IPA(key): /aɾsyɛˈtɔj/

Verb

arsyetoj (first-person singular past tense arsyetova, participle arsyetuar)

  1. I justify

Conjugation
Standard Albanian conjugation of arsyetoj (active voice)
participle arsyetuar
gerund duke arsyetuar
infinitive për të arsyetuar
singular plural
1st pers. 2nd pers. 3rd pers. 1st pers. 2nd pers. 3rd pers.
indicative unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present arsyetoj arsyeton arsyeton arsyetojmë arsyetoni arsyetojnë
imperfect arsyetoja arsyetoje arsyetonte arsyetonim arsyetonit arsyetonin
aorist arsyetova arsyetove arsyetoi arsyetuam arsyetuat arsyetuan
perfect kam arsyetuar ke arsyetuar ka arsyetuar kemi arsyetuar keni arsyetuar kanë arsyetuar
past perfect kisha arsyetuar kishe arsyetuar kishte arsyetuar kishim arsyetuar kishit arsyetuar kishin arsyetuar
aorist II pata arsyetuar pate arsyetuar pati arsyetuar patëm arsyetuar patët arsyetuar patën arsyetuar
future1 do të arsyetoj do të arsyetosh do të arsyetojë do të arsyetojmë do të arsyetoni do të arsyetojnë
future perfect2 do të kem arsyetuar do të kesh arsyetuar do të ketë arsyetuar do të kemi arsyetuar do të keni arsyetuar do të kenë arsyetuar
subjunctive unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present të arsyetoj të arsyetosh të arsyetojë të arsyetojmë të arsyetoni të arsyetojnë
imperfect të arsyetoja të arsyetoje të arsyetonte të arsyetonim të arsyetonit të arsyetonin
perfect të kem arsyetuar të kesh arsyetuar të ketë arsyetuar të kemi arsyetuar të keni arsyetuar të kenë arsyetuar
past perfect të kisha arsyetuar të kishe arsyetuar të kishte arsyetuar të kishim arsyetuar të kishit arsyetuar të kishin arsyetuar
conditional1, 2 unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
imperfect do të arsyetoja do të arsyetoje do të arsyetonte do të arsyetonim do të arsyetonit do të arsyetonin
past perfect do të kisha arsyetuar do të kishe arsyetuar do të kishte arsyetuar do të kishim arsyetuar do të kishit arsyetuar do të kishin arsyetuar
optative unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present arsyetofsha arsyetofsh arsyetoftë arsyetofshim arsyetofshit arsyetofshin
perfect paça arsyetuar paç arsyetuar pastë arsyetuar paçim arsyetuar paçit arsyetuar paçin arsyetuar
admirative unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present arsyetuakam arsyetuake arsyetuaka arsyetuakemi arsyetuakeni arsyetuakan
imperfect arsyetuakësha arsyetuakëshe arsyetuakësh arsyetuakëshim arsyetuakëshit arsyetuakëshin
perfect paskam arsyetuar paske arsyetuar paska arsyetuar paskemi arsyetuar paskeni arsyetuar paskan arsyetuar
past perfect paskësha arsyetuar paskëshe arsyetuar paskësh arsyetuar paskëshim arsyetuar paskëshit arsyetuar paskëshin arsyetuar
imperative — ti — — ju —
present — arsyeto — — arsyetoni —
1) indicative future identical with conditional present 2) indicative future perfect identical with conditional perfect

Derived terms
  • arsyetim
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.