awinnen
Middle English
Etymology
From Old English āwinnan; equivalent to a- + winnen.
Pronunciation
- IPA(key): /aˈwinən/
Verb
awinnen
Conjugation
Conjugation of awinnen (strong class 3)
| infinitive | (to) awinnen | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | awinne | awan, awon |
| 2nd person singular | awinnest | awonne |
| 3rd person singular | awinneþ, awinneth | awan, awon |
| plural | awinnen | awonne(n), awanne(n) |
| subjunctive | present | past |
| singular | awinne | awan, awon |
| plural | awinnen | awonne(n), awanne(n) |
| imperative | present | |
| singular | awinne | |
| plural | awinneþ, awinneth | |
| participle | present | past |
| awinnende, awinninge | awonnen, awonne, awon | |
References
- “awinnen, v.” in MED Online, Ann Arbor, Mich.: University of Michigan, 2007.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.