bön

See also: bon, Bon, BON, bón, bốn, bôn, Bön, and Appendix:Variations of "bon"

Swedish

Etymology

From Old Swedish bø̄n, from Old Norse bœn, bón, from Proto-Germanic *bōniz (“curse, prayer”), from Proto-Indo-European *bʰeh₂- (“to speak, say”).

Pronunciation
  • audio(file)

Noun

bön c

  1. prayer
    1. A practice of communicating with one's God.
    2. The act of praying.
    3. The specific words or methods used for praying.
    4. A plea (like the more obscure meaning of prayer in English)

Declension
Declension of bön 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative bön bönen böner bönerna
Genitive böns bönens böners bönernas

Further reading

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish بوڭ‎ (böñ), from Proto-Turkic *bȫn (“stupid, foolish”). Cognate with Turkmen mȫn.

Pronunciation
  • IPA(key): /bœn/

Adjective

bön

  1. stupid
    Synonyms: ahmak, andaval, aptal, avanak, budala, embesil, salak

Declension
Inflection
Nominative bön
Definite accusative bönü
Singular Plural
Nominative bön bönler
Definite accusative bönü bönleri
Dative böne bönlere
Locative bönde bönlerde
Ablative bönden bönlerden
Genitive bönün bönlerin
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular bönüm bönlerim
2nd singular bönün bönlerin
3rd singular bönü bönleri
1st plural bönümüz bönlerimiz
2nd plural bönünüz bönleriniz
3rd plural bönleri bönleri
Definite accusative
Singular Plural
1st singular bönümü bönlerimi
2nd singular bönünü bönlerini
3rd singular bönünü bönlerini
1st plural bönümüzü bönlerimizi
2nd plural bönünüzü bönlerinizi
3rd plural bönlerini bönlerini
Dative
Singular Plural
1st singular bönüme bönlerime
2nd singular bönüne bönlerine
3rd singular bönüne bönlerine
1st plural bönümüze bönlerimize
2nd plural bönünüze bönlerinize
3rd plural bönlerine bönlerine
Locative
Singular Plural
1st singular bönümde bönlerimde
2nd singular bönünde bönlerinde
3rd singular bönünde bönlerinde
1st plural bönümüzde bönlerimizde
2nd plural bönünüzde bönlerinizde
3rd plural bönlerinde bönlerinde
Ablative
Singular Plural
1st singular bönümden bönlerimden
2nd singular bönünden bönlerinden
3rd singular bönünden bönlerinden
1st plural bönümüzden bönlerimizden
2nd plural bönünüzden bönlerinizden
3rd plural bönlerinden bönlerinden
Genitive
Singular Plural
1st singular bönümün bönlerimin
2nd singular bönünün bönlerinin
3rd singular bönünün bönlerinin
1st plural bönümüzün bönlerimizin
2nd plural bönünüzün bönlerinizin
3rd plural bönlerinin bönlerinin
Predicative forms
Singular Plural
1st singular bönüm bönlerim
2nd singular bönsün bönlersin
3rd singular bön
böndür		 bönler
bönlerdir
1st plural bönüz bönleriz
2nd plural bönsünüz bönlersiniz
3rd plural bönler bönlerdir

Derived terms
  • bön bön bakmak

Further reading
  • bön in Turkish dictionaries at Türk Dil Kurumu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.