bąknąć

Polish

Etymology

From bąkać +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbɔŋ.knɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔŋknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: bąk‧nąć

Verb

bąknąć pf (imperfective bąkać)

  1. (transitive, colloquial) to mutter (to utter words, especially complaints or angry expressions, indistinctly or with a low voice and lips partly closed)
    Synonym: zamamrotać
    bąknąć pod nosem ― to mutter under one's breath
  2. (intransitive, colloquial) to hint [+ o (locative) = at something] (to imply without a direct statement)
    Synonyms: napomknąć, przebąknąć
  3. (intransitive, of some birds) to buzz (to sing and sound like an insect)

Conjugation
Conjugation of bąknąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive bąknąć
future tense 1st bąknę bąkniemy
2nd bąkniesz bąkniecie
3rd bąknie bąkną
impersonal bąknie się
past tense 1st bąknąłem bąknęłam bąknęliśmy bąknęłyśmy
2nd bąknąłeś bąknęłaś bąknęliście bąknęłyście
3rd bąknął bąknęła bąknęło bąknęli bąknęły
impersonal bąknięto
conditional 1st bąknąłbym bąknęłabym bąknęlibyśmy bąknęłybyśmy
2nd bąknąłbyś bąknęłabyś bąknęlibyście bąknęłybyście
3rd bąknąłby bąknęłaby bąknęłoby bąknęliby bąknęłyby
impersonal bąknięto by
imperative 1st niech bąknę bąknijmy
2nd bąknij bąknijcie
3rd niech bąknie niech bąkną
passive adjectival participle bąknięty bąknięta bąknięte bąknięci bąknięte
anterior adverbial participle bąknąwszy
verbal noun bąknięcie

Derived terms
verbs
adjective
  • bąkowaty
nouns

Further reading
  • bąknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bąknąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.