błagalnik

See also: błagalnicą

Polish

Etymology

From błagalny +‎ -nik.

Pronunciation

IPA^(key): /bwaˈɡal.ɲik/
Rhymes: -alɲik
Syllabification: bła‧gal‧nik

Noun

błagalnik m pers (masculine błagalnica)

(archaic) beggar, pleader, implorer

Declension

Declension of błagalnik

	singular	plural
nominative	błagalnik	błagalnicy
genitive	błagalnika	błagalników
dative	błagalnikowi	błagalnikom
accusative	błagalnika	błagalników
instrumental	błagalnikiem	błagalnikami
locative	błagalniku	błagalnikach
vocative	błagalniku	błagalnicy

Related terms

adjectives

adverbs

verb

błagać impf

Further reading

błagalnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
błagalnik in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.