balownik

Polish

Etymology

From bal +‎ -ownik.

Pronunciation
  • IPA(key): /baˈlɔv.ɲik/
  • Rhymes: -ɔvɲik
  • Syllabification: ba‧low‧nik

Noun

balownik m pers (feminine balownica)

  1. (dated) ball attendee (a person who attends balls, formal dances)
    Synonym: balowicz

Declension
Declension of balownik
singular plural
nominative balownik balownicy
genitive balownika balowników
dative balownikowi balownikom
accusative balownika balowników
instrumental balownikiem balownikami
locative balowniku balownikach
vocative balowniku balownicy
adjective
adverb
nouns
verbs
  • balować
  • przebalować
  • rozbalować
  • zabalować

Further reading
  • balownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • balownik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.