bandire
Italian
Etymology
From bandīre, variant of Late Latin bannīre, from Frankish.
Pronunciation
- IPA(key): /banˈdi.re/
- Rhymes: -ire
- Syllabification: ban‧dì‧re
Verb
bandìre (first-person singular present bandìsco, first-person singular past historic bandìi, past participle bandìto, auxiliary avére)
Conjugation
Conjugation of bandìre (-ire) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | bandìre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | bandèndo | |||
| present participle | bandènte | past participle | bandìto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | bandìsco | bandìsci | bandìsce | bandiàmo | bandìte | bandìscono |
| imperfect | bandìvo | bandìvi | bandìva | bandivàmo | bandivàte | bandìvano |
| past historic | bandìi | bandìsti | bandì | bandìmmo | bandìste | bandìrono |
| future | bandirò | bandirài | bandirà | bandirémo | bandiréte | bandirànno |
| conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | bandirèi | bandirésti | bandirèbbe, bandirébbe | bandirémmo | bandiréste | bandirèbbero, bandirébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | bandìsca | bandìsca | bandìsca | bandiàmo | bandiàte | bandìscano |
| imperfect | bandìssi | bandìssi | bandìsse | bandìssimo | bandìste | bandìssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| bandìsci | bandìsca | bandiàmo | bandìte | bandìscano | ||
| negative imperative | non bandìre | non bandìsca | non bandiàmo | non bandìte | non bandìscano | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.