bannio
Latin
Alternative forms
- bandiō
Etymology
Borrowed from Frankish *bannan (“proclaim, order, summon, ban”). Early attestations include the Lex Ribuaria and Fredegarius.[1]
The form with /d/ shows contamination with Gothic 𐌱𐌰𐌽𐌳𐍅𐌾𐌰𐌽 (bandwjan, “signal”).[2]
Verb
banniō (present infinitive bannīre, perfect active bannīvī, supine bannītum); fourth conjugation (Early Medieval Latin)
Conjugation
| Conjugation of banniō (fourth conjugation) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | banniō | bannīs | bannit | bannīmus | bannītis | banniunt |
| imperfect | banniēbam | banniēbās | banniēbat | banniēbāmus | banniēbātis | banniēbant | |
| future | banniam | banniēs | banniet | banniēmus | banniētis | bannient | |
| perfect | banniī | banniistī | banniit | banniimus | banniistis | banniērunt, banniēre | |
| pluperfect | bannieram | bannierās | bannierat | bannierāmus | bannierātis | bannierant | |
| future perfect | bannierō | bannieris | bannierit | bannierimus | bannieritis | bannierint | |
| passive | present | bannior | bannīris, bannīre |
bannītur | bannīmur | bannīminī | banniuntur |
| imperfect | banniēbar | banniēbāris, banniēbāre |
banniēbātur | banniēbāmur | banniēbāminī | banniēbantur | |
| future | banniar | banniēris, banniēre |
banniētur | banniēmur | banniēminī | bannientur | |
| perfect | bannītus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | bannītus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | bannītus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | banniam | banniās | banniat | banniāmus | banniātis | banniant |
| imperfect | bannīrem | bannīrēs | bannīret | bannīrēmus | bannīrētis | bannīrent | |
| perfect | bannierim | bannierīs | bannierit | bannierīmus | bannierītis | bannierint | |
| pluperfect | banniissem | banniissēs | banniisset | banniissēmus | banniissētis | banniissent | |
| passive | present | banniar | banniāris, banniāre |
banniātur | banniāmur | banniāminī | banniantur |
| imperfect | bannīrer | bannīrēris, bannīrēre |
bannīrētur | bannīrēmur | bannīrēminī | bannīrentur | |
| perfect | bannītus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | bannītus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | bannī | — | — | bannīte | — |
| future | — | bannītō | bannītō | — | bannītōte | banniuntō | |
| passive | present | — | bannīre | — | — | bannīminī | — |
| future | — | bannītor | bannītor | — | — | banniuntor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | bannīre | banniisse | bannītūrum esse | bannīrī | bannītum esse | bannītum īrī | |
| participles | banniēns | — | bannītūrus | — | bannītus | banniendus, banniundus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
| banniendī | banniendō | banniendum | banniendō | bannītum | bannītū | ||
Derived terms
Descendants
- Italian: bannire (archaic)
- Old French: banir (see there for further descendants)
From the variant bandiō:
References
- Niermeyer, Jan Frederik (1976), “bannire”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 80
- Joan Coromines; José A. Pascual (1984), “bandir”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), volume I (A–Ca), Madrid: Gredos, →ISBN, page 487
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.