białoskórniczy

Polish

Etymology

From białoskórnik +‎ -y. First attested in 1815.[1][2]

Pronunciation

IPA^(key): /bja.wɔs.kurˈɲi.t͡ʂɨ/
Rhymes: -it͡ʂɨ
Syllabification: bia‧łos‧kór‧ni‧czy

Adjective

białoskórniczy (not comparable)

(artisanry, relational) of a person specializing in or the craft of tanning leather for clothing

Declension

Declension of białoskórniczy

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	białoskórniczy		białoskórnicze	białoskórnicza	białoskórniczy	białoskórnicze
genitive	białoskórniczego			białoskórniczej	białoskórniczych
dative	białoskórniczemu			białoskórniczej	białoskórniczym
accusative	białoskórniczego	białoskórniczy	białoskórnicze	białoskórniczą	białoskórniczych	białoskórnicze
instrumental	białoskórniczym			białoskórniczą	białoskórniczymi
locative	białoskórniczym			białoskórniczej	białoskórniczych

Related terms

adjective

biały

nouns

References

Gazeta Warszawska‎, issue 89, 1815, page 18
białoskórniczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

białoskórniczy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
białoskórniczy in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.