białoskórnik

Polish

Etymology

From biały +‎ -o- +‎ skóra +‎ -nik. First attested in 1780.[1][2]

Pronunciation

IPA^(key): /bja.wɔsˈkur.ɲik/
Rhymes: -urɲik
Syllabification: bia‧łos‧kór‧nik

Noun

białoskórnik m pers

(artisanry) a person specializing in tanning leather for clothing

Declension

Declension of białoskórnik

	singular	plural
nominative	białoskórnik	białoskórnicy
genitive	białoskórnika	białoskórników
dative	białoskórnikowi	białoskórnikom
accusative	białoskórnika	białoskórników
instrumental	białoskórnikiem	białoskórnikami
locative	białoskórniku	białoskórnikach
vocative	białoskórniku	białoskórnicy

Derived terms

adjective

białoskórniczy

noun

białoskórnictwo

References

Grzegorz Knapski (1780) Thesauri polono-latino-graeci tomus ...: Thesaurus latino-polono-germanicus : [Nebst:] Appendix ... continens historias & fabulas poeticas, item nomina propria ...‎, page 236
białoskórnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

białoskórnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
białoskórnik in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.