bonir
Catalan
Etymology
By dissimulation from earlier bomir, from Latin bombiō (“I buzz”).
Verb
bonir (first-person singular present boneixo, past participle bonit)
Conjugation
Conjugation of bonir (third conjugation with -eix- infix)
| infinitive | bonir | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present participle | bonint | ||||||
| past participle | masculine | feminine | |||||
| singular | bonit | bonida | |||||
| plural | bonits | bonides | |||||
| person | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
| present | boneixo | boneixes | boneix | bonim | boniu | boneixen | |
| imperfect | bonia | bonies | bonia | boníem | boníeu | bonien | |
| future | boniré | boniràs | bonirà | bonirem | bonireu | boniran | |
| preterite | boní | bonires | boní | bonírem | boníreu | boniren | |
| conditional | boniria | boniries | boniria | boniríem | boniríeu | bonirien | |
| subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
| present | boneixi | boneixis | boneixi | bonim | boniu | boneixin | |
| imperfect | bonís | bonissis | bonís | boníssim | boníssiu | bonissin | |
| imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
| — | boneix | boneixi | bonim | boniu | boneixin | ||
Derived terms
- bonior
Further reading
- “bonir” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.