brykać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *brykati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbrɨ.kat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨkat͡ɕ
  • Syllabification: bry‧kać

Verb

brykać impf (perfective bryknąć or pobrykać)

  1. (intransitive, colloquial) to caper, to cavort, to gambol, to frolic, to prance, to romp
    Synonyms: harcować, hasać
  2. (intransitive, colloquial) to flee, to run away
    Synonym: uciekać

Conjugation
Conjugation of brykać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive brykać
present tense 1st brykam brykamy
2nd brykasz brykacie
3rd bryka brykają
impersonal bryka się
past tense 1st brykałem brykałam brykaliśmy brykałyśmy
2nd brykałeś brykałaś brykaliście brykałyście
3rd brykał brykała brykało brykali brykały
impersonal brykano
future tense 1st będę brykał,
będę brykać
 będę brykała,
będę brykać
 będziemy brykali,
będziemy brykać
 będziemy brykały,
będziemy brykać
2nd będziesz brykał,
będziesz brykać
 będziesz brykała,
będziesz brykać
 będziecie brykali,
będziecie brykać
 będziecie brykały,
będziecie brykać
3rd będzie brykał,
będzie brykać
 będzie brykała,
będzie brykać
 będzie brykało,
będzie brykać
 będą brykali,
będą brykać
 będą brykały,
będą brykać
impersonal będzie brykać się
conditional 1st brykałbym brykałabym brykalibyśmy brykałybyśmy
2nd brykałbyś brykałabyś brykalibyście brykałybyście
3rd brykałby brykałaby brykałoby brykaliby brykałyby
impersonal brykano by
imperative 1st niech brykam brykajmy
2nd brykaj brykajcie
3rd niech bryka niech brykają
active adjectival participle brykający brykająca brykające brykający brykające
contemporary adverbial participle brykając
verbal noun brykanie

Further reading
  • brykać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • brykać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.